Justin POV
Nie musiałem długo się zastanawiać, by rozgryźć całą tą sprawę. To było takie banalne. Nawet głupi by się domyślał. Kazał powiadomić nas, że został zamordowany, bo nie chciał płacić za dziewczynę. Podłożył bombę w moim samochodzie, by dać mi ostrzeżenie. Dzisiaj przyszedł tutaj i porwał Lily, myśląc że nie będzie musiał za nią płacić. I tu się mylił. Nie jestem taki głupi jak mu się wydaje. Myślał, że dam sobie spokój, no bo niby co by nie obchodziła jakaś tam porwana przez niego dziewczyna. Tylko problem w tym, że mnie obchodziła i nie wiedziałem co zrobić, by było inaczej. Nie chcesz żeby było inaczej.
Wyszedłem z pomieszczenia i ruszyłem w stronę salonu wiedząc, że zastanę tam moich kumpli. Nie myliłem się siedzieli na kanapie i oglądali jakiś film w telewizji. Nie zauważyli, że wszedłem do pomieszczeni, najwyraźniej znowu wciągnęła ich jakaś głupia telenowela.
- Mamy problem. - Powiedziałem tak poważnie, że aż sam się zdziwiłem. Spojrzeli w moją stronę, dopiero po chwili. Na ich twarzach widniało zaskoczenie. Na pewno nie spodziewali się takiej wiadomości.
- O co chodzi ? Coś z Lily ? - Zapytał Marco z obawą w głosie. On i Lily bardzo się zaprzyjaźnili. Spędzali ze sobą dużo czasu, rozmawiali, wygłupiali się. Zresztą Marco zawsze był bardzo przyjacielski. Gdzie nie pójdzie tam zawsze ma jakiś znajomych. Albo takich, których poznał już kiedyś, albo takich, z którymi zaczął rozmowę.
- Jakby wam to...- Zrobiłem chwilę przerwy. - Lily została porwana. - Ich miny zmieniły się w ułamku sekundy. Bruce poruszał głową jakby nie chciał przyjąć tego do wiadomości. Patrzyli na mnie przez chwilę, która wydawała się trwać wieczność, aż w końcu mój przyjaciel postanowił przerwać tą ciszę.
- C-co ? - Powiedział oszołomiony Marco. Chyba nie spodziewał się, czegoś takiego.
- To był Fredo. Zostawił mi karteczkę. - Wręczyłem Chrisowi kawałek papieru, który znalazłem na łóżku. Chłopacy przyglądali się jemu, jakby chcieli wyszukać w nim czegoś więcej niż tylko tych słów, które się tam znajdują.
- To wszystko wyjaśnia. Tylko gdzie oni mogli ją porwać ?- Luck spojrzał na mnie jakbym znał odpowiedź na to pytanie, jednak ja totalnie nie wiedziałem gdzie szukać dziewczyny.
Lily POV
Obudziłam się rano cała obolała. Wydarzenia z wczoraj zaczęły do mnie dochodzić. W głowie pojawił się obraz mężczyzny, który mnie zgwałcił. Momentalnie do oczu napłynęły mi łzy. I chociaż nie chciałam płakać, nie chciałam pokazać, że jestem miętka, że im się poddałam, to nie mogłam nic z tym zrobić. Nie mogłam nad tym zapanować. Czułam się brudna i nic nie warta. Bałam się spojrzeć na swoje ciało, które na pewno było całe w siniakach. Bałam się tego miejsca, tych mężczyzn i tego co mogą ze mną zrobić. Bałam się wszystkiego...
Zaczęłam myśleć, o swojej babci, o Carly, Marco...Justinie. Moja babcia pewnie się o mnie martwi, a to nie jest dobre dla jej zdrowia. Chciałabym móc do niej zadzwonić i powiedzieć, że wszystko ze mną w porządku, że nic mi się nie stało, że żyję. Chciałabym też wypłakać się w ramię Carly i opowiedzieć jej o wszystkim, ona na pewno by mi pomogła. Była jedyną osobą, która umiała mi pomóc w trudnych chwilach. Chciałabym pośmiać się z Marco i porozmawiać na różne, głupie tematy. Choć znaliśmy się zaledwie trzy dni, bardzo się zaprzyjaźniliśmy. On wytłumaczył mi, że Justin mniewa czasami napady furii i mówi wtedy różne rzeczy. No właśnie Justin...chciałabym być teraz przy nim. Móc się do niego przytulić i choć przez chwilę poczuć się bezpieczną. Zawsze się tak przy nim czuję. Gdy jestem z nim to jakby czas się zatrzymał. Mogłabym podziwiać go całymi dniami. Jest idealny w każdym calu. Jego uśmiech, usta, nos, włosy...To wszytko jest takie idealne. I chociaż zaprzeczałam sobie, że nic do niego nie czuję i próbowałam do tego nie dopuścić, teraz zrozumiałam, że zaczynam go lubić....Bardzo lubić. I chociaż jest to na maksa szalone i dziwne. Mi to nie przeszkadza. Wiem, że on i chłopacy na pewno mnie szukają. Że się o mnie martwią. Jednak ja czuję, że to jest już koniec. Koniec mojego życia. I być może fizycznie będę jeszcze żyć, to umrę psychicznie. Nie byłam przygotowana na takie wydarzenia. Coś się po woli we mnie wypala, a ja nie potrafię tego zatrzymać. I obawiam, że jeśli będę umiała, to już będzie za późno.
Z rozmyśleń wyrwał mnie dźwięk otwieranych drzwi. Do moich oczu znowu zaczęły napływać łzy. Nie chciałam teraz, żeby robili mi krzywdę. Wszystko bolało mnie jeszcze po wczorajszym. Dzisiaj nie mam na nic siły. Do środka wszedł chłopak, który mnie porwał. Wzdrygnęłam się na jego widok, jednak próbowałam wyglądać normalnie i nie dać po sobie poznać, że się boję.
- Cześć Kochanie. Jak się spało? - Podszedł do mnie uśmiechnął się groźnie. - Przygotuj się kolejną rundę, dzisiaj wieczorem. - Przestraszyłam się. Zaczęłam cała drżeć. Miałam tylko nadzieję, że przez ten czas chłopacy mnie znajdą i zabiorą jak najdalej z tond. Czarnowłosy jakby czytał w moich myślach powiedział. - Cóż Justinek jeszcze cię nie znalazł i na pewno nie znajdzie. - Powiedział kpiąco, wychodząc z pomieszczenia. Czując się bezradna, rzuciłam się na podłogę, płacząc. Już nawet nie przejmowałam się tym, że być może mój szloch słychać wszędzie. Teraz przejmowałam się tym co ma się stać wieczorem. Oni znowu chcą mnie zgwałcić. Znowu chcą mi zrobić krzywdę. Kolejny raz poczuję ten cholerny ból, ten uśmieszek na jego twarzy i jęki zadowolenia. Nie chciałam tego. Chciałam zapaść się pod ziemię. Zniknąć i już nigdy nie powrócić. I wtedy rzucił mi się w oczy kawałek szkła leżący w rogu pomieszczenia. Chwyciłam go w rękę. Przyjrzałam mu się dokładnie i uznałam, że to moja jedyna szansa. Przyłożyłam sobie szkło do żyły, na ręce i jednym szybkim ruchem przejechałam, wbijając się najmocniej jak potrafiłam. Z mojej rany zaczęła wypływać krew. Usłyszałam już tylko jak ktos w chodzi do pokoju, jednak zanim zdążyłam zobaczyć kto to. Zemdlałam...
Justin POV
Obdzwoniłem wszystkich ludzi, którzy mogliby wiedzieć gdzie ten debil porwał Lily. Może to się wydać dziwne, ze się o nią martwię, ponieważ kilka dni temu chciałem ją sprzedać temu dupkowi, ale jakby to powiedzieć...Przez te parę dni bardzo się do siebie zbliżyliśmy . Zacząłem chyba nawet lubić tą dziewczynę. Nie Justin Bieber nie lubi dziewczyn! - Odezwał się głos w mojej głowie. Jednak zignorowałem go i zacząłem myśleć, gdzie ten drań mógł ją zabrać. I wtedy mnie olśniło.
Zbiegłem na dół, do chłopaków. Zauważyłem, że każdy z nich siedział z laptopem lub telefonem i szukali jakiegoś śladu, gdzie mogłaby być Lily, jednak ja już wiedziałem gdzie ona jest. I ten fakt przerażał mnie najbardziej.
- Wiem gdzie jest Lily. - Nie zauważając mnie wcześniej, teraz patrzyli na mnie pytająco. Byli zszokowani moimi słowami. - Musimy jechać. Nie mamy czasu. Opowiem wam po drodze. - Jakby w mgnieniu oka wszyscy stali już ubrani i gotowi do wyjścia. Wziąłem kluczyki ze stolika i ruszyłem w stronę samochodu Chrisa, ponieważ mój był zmasakrowany przez bombę. Wyszedłem z domu, a moi przyjaciele razem za mną. Nie odzywali się, jakby nie chcieli czegoś popsuć. Doskonale wiedzieli, że jak tylko ruszymy powiem im gdzie jest Lily i skąd się o tym dowiedziałem.
Jechaliśmy już jakieś pięć minut. Nie wypytywali o nic, a ja sam nie byłem chętny by im to powiedzieć. Ciszę przerwał głos Marco.
- Powiesz nam w końcu gdzie jest Lily ? - Zapytał trochę wściekły. Martwił się o nią bardziej niż my wszyscy razem wzięci.
-A więc...- Zrobiłem małą przerwę by poukładać sobie wszystko w głowie po czym zacząłem swoją wypowiedź. - Siedziałem w pokoju i myślałem, gdzie może być Lily. Zacząłem przypominać sobie wszystkie miejsca, w których go widziałem. Wszystkie magazyny, w których był właścicielem, albo w których często bywał. I wtedy mnie olśniło. Przypomniałem sobie, że jak dwa lata temu spytałem się go czy ma do polecenia jakieś fajne miejsce z fajnymi laskami, to zaprowadził mnie do jednego ze swoich magazynów. Tam miał różne dziewczyny w takich jakby piwnicach. Siedziały tam przestraszone i wstrząśnięte wydarzeniami.- Chciałem dokończyć swoją wypowiedź, ale przerwał mi Bruce.
- Dobra. Starczy. Nie musisz nas wtajemniczać w szczegóły. - Po chwili dodał. - I myślisz, że ona tam jest ?- Spytał dla pewności.
- Jak tak nie myślę, ja to wiem. - Odpowiedziałem zgodnie z prawdą. Byłem przekonany i dałbym sobie rękę uciąć, że ona tam była. W innym przypadku nie trudził by się tyle, tylko po prostu znalazłby sobie jakąś inną dziwkę do pieprzenia. Jednak teraz potrzebował kogoś dobrego, a wiedział, że laski od nas są zawsze genialne.
Dojechaliśmy na miejsce ok. 12.00. Wysiedliśmy z samochodu i ruszyliśmy w stronę magazynu. Upewniłem się, że każdy wie co ma robić. Chris i Bruce odwracają uwagę. Lucke zostaje przed magazynem i w razie potrzeby pomaga chłopakom. Marco swoi na czatach i mnie osłania, a ja wyprowadzam z tond Lily.
Byłem już w środku. Chłopaki odwrócili uwagę strażników dzięki czemu ja i Marco mogliśmy się wślizgnąć do środka. Przyjaciel został na czatach, a ja ruszyłem korytarzem, w którym było pełno wejść do innych pomieszczeń. Otwierałem wszystkie szukając Lily, jednak wszedłem już do pięciu, a jej nie znalazłem. Podszedłem do kolejnych drzwi i otworzyłem je małym haczykiem. I wtedy zamarłem. Ujrzałem Lily z krwawiącym nadgarstkiem. Opadła na ziemie, najprawdopodobniej mdlejąc. Podbiegłem do niej w panice. Zdjąłem swoja bluzkę i zawiązałem na jej nadgarstku. Wziąłem ją na ręce i wyszedłem tylnymi drzwiami. Dałem znać Marco, że ma zbierać chłopaków i jedziemy do szpitala.
Siedziałem w samochodzie z Lily na rękach. Była nieprzytomna. Chris jadąc łamał chyba wszystkie przepisy, ale to nie było teraz ważne. Ważne było by dotrzeć do szpitala zanim będzie za późno. Nie obchodziło nas nawet to, że ktoś może ją rozpoznać i pójdziemy za to do więzienia. Teraz chodziło o jej życie. O życie dziewczyny, która przez przypadek lekko namieszała w życiu każdego z nas. Dziewczyny, która bez żadnej winy została skazana na najgorszą karę.
***
Od półtorej godziny siedzieliśmy na szpitalnym korytarzu, czekając na jakiekolwiek wieści. Lekarze uwierzyli w to, że jest ona moja żoną, więc gdy tylko będzie coś wiadomo miałem zostać poinformowany. Była teraz na jakimś zabiegu. Co chwila do jej sali wchodziło i wychodziło pełno ludzi. Nie wiedziałem czy wszystko z nią w porządku, czy przeżyje. I chociaż jeszcze nic nie wiadomo ja już wiedziałem, że to wszystko to moja wina. Gdybym nie zgodził się na to zlecenie na pewno chłopacy znaleźliby kogoś innego. Mogłem powiedzieć tylko, że się z nią przespałem i nie jest dziewicą. Bo Fredo chodziło tylko o to. O to żeby odebrać dziewczynie dziewictwo. I najgorsze jest to, że boję się, że mu się to udało.
Z rozmyśleń wyrwał mnie głos lekarza, który przyszedł poinformować mnie co z Lily.
- Panie Bieber. - Zaczął powoli, jakby uważał na słowa, które ma za chwilę wypowiedzieć. Poczułem nieprzyjemny dreszcz przechodzący przez moje ciało. Próbowałem przygotować się na najgorsze. - Pańska żona...- Kolejny raz zrobił przerwę jakby chcąc podładować napięcie, a było już ono wystarczające. Mówił to tak jakby nie było żadnej nadziei, jakby było już po wszystkim, a wtedy ja poczułem, że to co on chce mi powiedzieć, będzie najgorszym scenariuszem, który ułożyłem sobie w głowie, a nawet jeszcze gorszym.
_____________________________________________________________
No i jest rozdział 8.
Jak wam się podoba? Ja osobiście dałabym sobie za niego czwórkę. :D
A teraz najważniejsza sprawa, o której chciałbym wam powiedzieć. Otóż pod rozdziałem 7 pojawiło się, aż 9 komentarzy i równe 100 wyświetleń. Do tego wyświetleń całego bloga jest ok. 900. Ja nawet nie wiem ja mam wam dziękować.
DZIĘKUJĘ. <3
A i chciałabym wspomnieć, że rozdział 9 jak wszystko dobrze pójdzie pojawi się jutro wieczorem, więc nie będziecie musieli długo czekać :D
A no i jak myślicie? Lily przeżyje, czy umrze ?
Do następnego. :*
sobota, 31 stycznia 2015
czwartek, 29 stycznia 2015
Rozdział 7 - " Grzeczna Dziewczynka "
Lily POV
Mocno upadłam na ziemię. Nie do końca wiedziałam co się właśnie stało. To jest jakieś nienormalne. Czemu musieliśmy wyskakiwać z samochodu? Nic nie rozumiem.
- Lily! Lily ! - Do mich uszu doszedł głos Justina. Chciałam się podnieść, lecz gdy tylko próbowałam unieść głowę, zakręciło mi się w niej. - Jezu dziewczyno ! Nic ci się nie stało? - Brunet powiedział to z taką troską, że byłam zdziwiona. Podniosłam wzrok na kucającego nade mną chłopaka.
- N-nic mi nie jest. - Chciałam ponownie wstać, lecz znowu zakręciło mi się w głowie. - Chyba...- Złapałam się za głowę i próbowałam zapobiec bólu, jednak nic z tego.
- Zadzwonię po Marco i pojedziemy do lekarza. Nie ruszaj się. - Wyjął z kieszeni telefon ( jak on to zrobił, że go nie zbił ? ) i zadzwonił do przyjaciela. Powiedział, że ma po nas przyjechać, bo w naszym samochodzie była bomba i musieliśmy skakać. Czekaj...Wróć. Czy ja się przesłyszałam? W naszym samochodzie była bomba ?!
- Co to ma znaczyć, że w samochodzie była bomba? - Powiedziałam, gdy szatyn znów do mnie podszedł.
- No tak. W radiu. Usłyszałem cykanie. Myślałem, że to może coś się zepsuło, lecz wtedy zobaczyłem, że na wyświetlaczu radia odliczane są cyfry. - Powiedział to z takim spokojem, jakby bomba w samochodzie to była codzienność.
- I to to mówisz tak spokojnie ?! Przecież mogliśmy się zabić ! - Krzyknęłam z wyrzutem, jednak zaraz tego pożałowałam, ponieważ moja głowa zaczęła mnie boleć jeszcze mocniej.
- W moim życiu takie sytuacje to normalka. - Odpowiedział nadal spokojny i jak gdyby nigdy nic, wziął mnie na ręce jak pan młody bierze pannę młodą i udał się w kierunku drogi, na której miał pojawić się zaraz Marco.
Siedzieliśmy już w samochodzie, a ja nadal myślałam o tym co powiedział mi Justin. Co to znaczy, że takie sytuacje to u niego normalne? Kim on tak właściwie jest ? Te pytania krążyły po mojej głowie. Przecież mogliśmy nie zdążyć wyskoczyć, a wtedy było by po nas. Całe szczęście, że jeszcze żyjemy.
Weszliśmy do domu i zdjęliśmy buty. Nie mogliśmy jechać do szpitala bo mogliby mnie rozpoznać, dlatego teraz Marco zarządził, abym położyła się w pokoju Justina i odpoczęła, a on zrobi mi coś do jedzenia. Ruszyłam, więc w stronę pokoju szatyna. Nie wiem czemu akurat w jego pokoju muszę spać, no ale okej. Nie będę narzekać. Weszłam do środka i rzuciłam się na łóżko. Byłam totalnie wyczerpana. Głowa już nie bolała tak bardzo, jednak moje ciało było całe poobijane. Przykryłam się delikatnie kołdrą, umieściłam głowę wygodnie na poduszce i odpłynęłam w krainę Morfeusza.
Justin POV
Siedziałem z chłopakami w salonie i myślałem nad tym co się dzisiaj stało. A dokładniej, kto podłożył tą bombę. Jestem pewien, że to ktoś z moich wrogów, tylko kto? Jest ich wielu, więc będę musiał dokładnie obadać sprawę. Najważniejsze jest, że Lily nic się nie stało. Nie wybaczyłbym tego sobie. Nie, że zależy mi na tej dziewczynie, czy coś. Jedak musiałbym żyć ze świadomością, że osoba niczego winna została przeze mnie zabita.
Z rozmyśleń wyrwały mnie wibracje w mojej kieszeni. Szybko wyjąłem telefon i odczytałem wiadomość.
Od Stephie:
Cześć przystojniaku ! Mam dzisiaj wolną chatę, może wpadniesz na małe co nie co ? xoxo
Szybko wystukałem odpowiedź i kliknąłem wyślij.
Do Stephie:
Będę o 21.00.
Stephie była pierwszą dziewczyną, z którą uprawiałem sex więcej niż raz. Była naprawdę dobra w łóżku i to chyba dlatego. Ona była we mnie szaleńczo zakochana, dlatego nie widziała, że jestem z nią tylko po to. Mi to nie przeszkadzało. Miałem ją kiedy tylko chciałem i do czego tylko chciałem. Nigdy mi nie odmawiała, a nawet gdyby, to i tak by musiała to zrobić.
Byłą 20.40, więc ubrałem szybko buty i wyszedłem z domu. Wsiadłem do auta i ruszyłem w stronę domu Stephie. Droga nie była długa, więc dotarłem tam po jakiś 10 minutach. Wysiadłem z auta i skierowałem się w stronę drzwi. Zapukałem kilka razy. Nie musiałem długo czekać, a w drzwiach pojawiło się wysoka blondynka. Miała na sobie szlafrok z czego bardzo się ucieszyłem.
- Hej Jus. - Nie odpowiedziałem tylko brutalnie wpiłem się w jej usta. Szybko odwzajemniła pocałunek, ciągnąc mnie za koszulkę do środka. Kopnąłem nogą drzwi żeby się zamknęły po czym nadal całując Stephnie ruszyłem w stronę łóżka, które znajdowało się w salonie. Blondynka zaczęła mierzwić moje włosy palcami delikatnie ciągnąć ich końcówki. Moje ręce zjechały na jej tyłek, który lekko ścisnąłem. Dziewczyna jęknęła, a ja korzystając z okazji wślizgnąłem swój język do jej buzi i zacząłem dokładnie badać jej podniebienie.
Zdjąłem z niej szlafrok. Moje usta się rozszerzyły, gdy zauważyłem, że dziewczyna nie ma nic pod spodem. Jednak zaraz zagościł na nich uśmiech. Sam zdjąłem bokserki i ponownie wpiłem się w jej usta. Zjechałem pocałunkami na jej szyje, lekko ssąc każdy jej fragment. Step chyba chciała już przejść do konkretów, dlatego rzuciła mną na łóżko i usiadła na mnie okrakiem, nabijając się na mojego przyjaciela. Jęknąłem. Położyłem ręce na biodrach dziewczyny i zacząłem nimi ruszać w odpowiednim tempie. Po 10 minutach poczułem, że jeszcze chwila i dojdę. Po kilku ruchach wypełniłem dziewczynę białą mazią, a ona doszła chwilę po mnie. Pochyliła się lekko i pocałowała mnie, następnie kładąc się koło mnie i nim się spostrzegłem zasnęła.
Teraz czułem się bardziej spokojny. Sex był najlepszym lekarstwem na to by odreagować. A dzisiaj było mi to potrzebne, ponieważ byłem mocno wkurwiony. Niby nie pierwszy raz wyskakiwałem z samochodu, w którym znajdowała się bomba, jednak zawsze wiedziałem kto to mógł być, a teraz nie wiem. I to mnie wkurwia najbardziej.
Szybko i po cichu, by nie obudzić dziewczyny, ubrałem się, a następnie wyszedłem z budynku. Wsiadłem do samochodu i ruszyłem w stronę domu. Gdy byłem na miejscu wysiadłem z pojazdu i powędrowałem w stronę mojego pokoju, by wziąć jakieś ciuchy do spania. Po chichu otworzyłem drzwi, ponieważ wiedziałem, że w środku śpi Lily. Lecz, gdy wszedłem do środka ujrzałem porozwalane rzeczy. Szafki były poprzewracane, a okna otwarte. Nie wiedziałem co tu się stało i gdzie do cholery jest Lily. Chciałem wołać Marco, lecz zobaczyłem kartkę leżącą na łóżku. Podszedłem i chwyciłem papier.
Już nie macie swojej dziwki. Ale się nie martwcie, jest w dobrych rękach.
F.
Lily POV
Smacznie sobie spałam, gdy usłyszałam dźwięk rozbijającego się szła. Otworzyłam oczy i ujrzałam mężczyznę wchodzącego przez okno. Chciałam krzyczeć, ale nie mogłam wydobyć z siebie żadnego dźwięku. Mężczyzna podszedł do mnie i wziął na ręce. Próbowałam się wyrwać, ale to nic nie dało. Nieznajomy po drodze kopnął kilka szafek, które się przewróciły. Wyrzucił mnie przez okno, jak worek ziemniaków. Całe szczęście to nie było tak wysoko. Mężczyzna zrobił to samo i ponownie wziął mnie na ręce i wrzucił do ( tak myślę ) bagażnika. Cała się trzęsłam. Nie wiedziałam kim jest ten facet i co chce ze mną zrobić. Jedyne czego chciałam to, to by mnie ktoś uratował. Marco, Justin....obojętnie. Byle bym nie była z tym obcym facetem.
Po około godzinie, drzwi od bagażnika się otworzyły, a ten sam facet wziął mnie na ręce i poszedł w stronę jakiegoś magazynu. Wszedł do środka i ruszył przez wielką halę. Otworzył jakieś drzwi i wrzucił mnie do środka. Nim zdążyłam się odwrócić zamknął drzwi na klucz. Rozejrzałam się po pomieszczeniu. Wyglądało podobnie jak piwnica w domu chłopaków, tylko jeszcze gorzej. Pachniało tu stęchlizną, a na podłodze była zaschnięta krew. Bałam się strasznie. Nie mogłam się ruszać. Leżałam na ziemi, a z moich oczu wypływały litry wody. Nawet nie szlochałam. Nie mogłam. Nie potrafiłam.
Drzwi otworzyły się z wielkim hukiem,a do środka weszło trzech mężczyzn. Mogli mieć ok. 20-21 lat. Byli ubrani cali na czarno. Jeden z nich to był ten sam mężczyzna, który mnie porwał. Miał czarne, krótkie włosy i ciemne oczy. Był nawet przystojny. Pozostali byli blondynami. Mieli całe ręce w tatuażach. Jeśli wtedy się bałam , to teraz była przerażona. Wstrzymałam na chwilę oddech. Czarnowłosy podszedł do mnie i z uśmieszkiem na twarzy mi się przyglądał.
-No, no, no...Tym razem Justin się postarał. Tylko szkoda, że nie dostanie za to pieniędzy. - Powiedział kpiącym głosem. Ja nadal nic nie mówiłam, tylko patrzyłam na niego przerażona. Nic nie rozumiałam. - Czas się tobą zabawić - Zaśmiał się ironicznie i wskazał jednemu ze stojących obok chłopaków na mnie. Nie wiedziałem o co mu chodzi. Blondyn podszedł do mnie i położył mi dłoń na policzku.
- Zabawimy się kochanie.- Murknął mi do ucha. Nagle dostałam pewności siebie i uderzyłam chłopaka w twarz tym samym powodując, że jego oczy pociemniały.
- Tak nie będziemy się bawić suko. - Pociągnął mnie za włosy przez co jęknęłam, a z moich oczy zaczęły wydobywać się łzy. - Będziesz robić to co ci każe. Rozumiemy się?- Nie odpowiedziałam nic, tylko patrzyłam na swoje nogi. Po chwili poczułam pieczenie na policzku. - Spytałem czy się rozumiemy ?! - Cała się trzęsąc pokiwałam lekko głową na co się zaśmiał. - Grzeczna dziewczynka. - Przybliżył swoje usta do mojego ucha i lekko przygryzł jego płatek. - Rób to co ci każe, a nie będzie bolało. - Szepnął mi do ucha. Odsunął się lekko i dziwnie na mnie spojrzał.
Rozbierz się. - Powiedział nadal się we mnie wpatrując. Jego wzrok wypalał dziury w moim ciele. Nie wiedziałam co mam zrobić. Stawiać się i pozwolić na to by mnie bił, czy posłuchać i robić to co mi każe?- Powiedziałem rozbieraj się. - Kopnął mnie w brzuch, przez co upadła na ziemię. Postanowiłam wybrać drugą opcję. Drżącymi rękami odpięłam swoją kurtkę i zdjęłam ją z siebie. Następnie bluzkę i spodnie. Gdy zostałam a samej bieliźnie zauważyłam, że chłopak też się rozbiera. Z moich oczu zaczęło wypływać jeszcze więcej łez niż dotychczas. Patrzyłam z przerażeniem na zbliżającego się w moją stronę mężczyznę.
- Resztą zajmę się ja. - Położył ręce na moich plecach i odszukał zapięcia od stanika po czym jednym ruchem ręki zerwał go ze mnie. Chciałam się zakryć rękami, jednak ciemnooki złapał mnie za nadgarstki i przygwoździł moje ręce do ściany. Zaczął całować mój dekolt zjeżdżając coraz niżej. Pozostali dwaj chłopacy stali w rogu i patrzyli na nas jak na jakby oglądali jakąś komedię. Mężczyzna zjechał pocałunkami do mojego brzucha. Puścił moje ręce i zdjął mi majtki, to samo robiąc ze swoimi bokserkami. Nie chciałam tego robić. Byłam jeszcze dziewicą. Chłopak niespodziewanie wszedł we mnie cały, na co głośno krzyknęłam. Ból przeszedł przez moje ciało. Poruszał się we mnie rytmicznie. Zwijałam się w bólu, jednak gdy chciałam krzyknąć dostawałam po twarzy. Po...nawet nie wiem jakim czasie, który wydawał się być dla mnie wiecznością chłopak spuścił się na mój brzuch.
- Byłaś genialna kochanie. - Powiedział dysząc. Założył swoje bokserki i resztę ubrać po czym razem z resztą wyszedł z pomieszczenia jak gdyby nigdy nic. Byłam nadal cała roztrzęsiona. Nie mogłam nawet złapać swojej bielizny. Włożyłam tylko majtki, bluzkę i spodnie. Położyłam się na brudnej podłodze i nawet nie wiem kiedy, cały czas płacząc, zasnęłam.
____________________________________________________________________________
Cześć Kotki ;*
I jak podoba wam sie rozdział ?
Mi nie za bardzo ,ale chciałam już go dodać, ponieważ nie wiem czy jutro będę miała na to czas.
Zapraszam na aska. ( LInk macie po prawej stronie na blogu )
Do kolejnego ;*
Mocno upadłam na ziemię. Nie do końca wiedziałam co się właśnie stało. To jest jakieś nienormalne. Czemu musieliśmy wyskakiwać z samochodu? Nic nie rozumiem.
- Lily! Lily ! - Do mich uszu doszedł głos Justina. Chciałam się podnieść, lecz gdy tylko próbowałam unieść głowę, zakręciło mi się w niej. - Jezu dziewczyno ! Nic ci się nie stało? - Brunet powiedział to z taką troską, że byłam zdziwiona. Podniosłam wzrok na kucającego nade mną chłopaka.
- N-nic mi nie jest. - Chciałam ponownie wstać, lecz znowu zakręciło mi się w głowie. - Chyba...- Złapałam się za głowę i próbowałam zapobiec bólu, jednak nic z tego.
- Zadzwonię po Marco i pojedziemy do lekarza. Nie ruszaj się. - Wyjął z kieszeni telefon ( jak on to zrobił, że go nie zbił ? ) i zadzwonił do przyjaciela. Powiedział, że ma po nas przyjechać, bo w naszym samochodzie była bomba i musieliśmy skakać. Czekaj...Wróć. Czy ja się przesłyszałam? W naszym samochodzie była bomba ?!
- Co to ma znaczyć, że w samochodzie była bomba? - Powiedziałam, gdy szatyn znów do mnie podszedł.
- No tak. W radiu. Usłyszałem cykanie. Myślałem, że to może coś się zepsuło, lecz wtedy zobaczyłem, że na wyświetlaczu radia odliczane są cyfry. - Powiedział to z takim spokojem, jakby bomba w samochodzie to była codzienność.
- I to to mówisz tak spokojnie ?! Przecież mogliśmy się zabić ! - Krzyknęłam z wyrzutem, jednak zaraz tego pożałowałam, ponieważ moja głowa zaczęła mnie boleć jeszcze mocniej.
- W moim życiu takie sytuacje to normalka. - Odpowiedział nadal spokojny i jak gdyby nigdy nic, wziął mnie na ręce jak pan młody bierze pannę młodą i udał się w kierunku drogi, na której miał pojawić się zaraz Marco.
Siedzieliśmy już w samochodzie, a ja nadal myślałam o tym co powiedział mi Justin. Co to znaczy, że takie sytuacje to u niego normalne? Kim on tak właściwie jest ? Te pytania krążyły po mojej głowie. Przecież mogliśmy nie zdążyć wyskoczyć, a wtedy było by po nas. Całe szczęście, że jeszcze żyjemy.
Weszliśmy do domu i zdjęliśmy buty. Nie mogliśmy jechać do szpitala bo mogliby mnie rozpoznać, dlatego teraz Marco zarządził, abym położyła się w pokoju Justina i odpoczęła, a on zrobi mi coś do jedzenia. Ruszyłam, więc w stronę pokoju szatyna. Nie wiem czemu akurat w jego pokoju muszę spać, no ale okej. Nie będę narzekać. Weszłam do środka i rzuciłam się na łóżko. Byłam totalnie wyczerpana. Głowa już nie bolała tak bardzo, jednak moje ciało było całe poobijane. Przykryłam się delikatnie kołdrą, umieściłam głowę wygodnie na poduszce i odpłynęłam w krainę Morfeusza.
Justin POV
Siedziałem z chłopakami w salonie i myślałem nad tym co się dzisiaj stało. A dokładniej, kto podłożył tą bombę. Jestem pewien, że to ktoś z moich wrogów, tylko kto? Jest ich wielu, więc będę musiał dokładnie obadać sprawę. Najważniejsze jest, że Lily nic się nie stało. Nie wybaczyłbym tego sobie. Nie, że zależy mi na tej dziewczynie, czy coś. Jedak musiałbym żyć ze świadomością, że osoba niczego winna została przeze mnie zabita.
Z rozmyśleń wyrwały mnie wibracje w mojej kieszeni. Szybko wyjąłem telefon i odczytałem wiadomość.
Od Stephie:
Cześć przystojniaku ! Mam dzisiaj wolną chatę, może wpadniesz na małe co nie co ? xoxo
Szybko wystukałem odpowiedź i kliknąłem wyślij.
Do Stephie:
Będę o 21.00.
Stephie była pierwszą dziewczyną, z którą uprawiałem sex więcej niż raz. Była naprawdę dobra w łóżku i to chyba dlatego. Ona była we mnie szaleńczo zakochana, dlatego nie widziała, że jestem z nią tylko po to. Mi to nie przeszkadzało. Miałem ją kiedy tylko chciałem i do czego tylko chciałem. Nigdy mi nie odmawiała, a nawet gdyby, to i tak by musiała to zrobić.
Byłą 20.40, więc ubrałem szybko buty i wyszedłem z domu. Wsiadłem do auta i ruszyłem w stronę domu Stephie. Droga nie była długa, więc dotarłem tam po jakiś 10 minutach. Wysiadłem z auta i skierowałem się w stronę drzwi. Zapukałem kilka razy. Nie musiałem długo czekać, a w drzwiach pojawiło się wysoka blondynka. Miała na sobie szlafrok z czego bardzo się ucieszyłem.
- Hej Jus. - Nie odpowiedziałem tylko brutalnie wpiłem się w jej usta. Szybko odwzajemniła pocałunek, ciągnąc mnie za koszulkę do środka. Kopnąłem nogą drzwi żeby się zamknęły po czym nadal całując Stephnie ruszyłem w stronę łóżka, które znajdowało się w salonie. Blondynka zaczęła mierzwić moje włosy palcami delikatnie ciągnąć ich końcówki. Moje ręce zjechały na jej tyłek, który lekko ścisnąłem. Dziewczyna jęknęła, a ja korzystając z okazji wślizgnąłem swój język do jej buzi i zacząłem dokładnie badać jej podniebienie.
Zdjąłem z niej szlafrok. Moje usta się rozszerzyły, gdy zauważyłem, że dziewczyna nie ma nic pod spodem. Jednak zaraz zagościł na nich uśmiech. Sam zdjąłem bokserki i ponownie wpiłem się w jej usta. Zjechałem pocałunkami na jej szyje, lekko ssąc każdy jej fragment. Step chyba chciała już przejść do konkretów, dlatego rzuciła mną na łóżko i usiadła na mnie okrakiem, nabijając się na mojego przyjaciela. Jęknąłem. Położyłem ręce na biodrach dziewczyny i zacząłem nimi ruszać w odpowiednim tempie. Po 10 minutach poczułem, że jeszcze chwila i dojdę. Po kilku ruchach wypełniłem dziewczynę białą mazią, a ona doszła chwilę po mnie. Pochyliła się lekko i pocałowała mnie, następnie kładąc się koło mnie i nim się spostrzegłem zasnęła.
Teraz czułem się bardziej spokojny. Sex był najlepszym lekarstwem na to by odreagować. A dzisiaj było mi to potrzebne, ponieważ byłem mocno wkurwiony. Niby nie pierwszy raz wyskakiwałem z samochodu, w którym znajdowała się bomba, jednak zawsze wiedziałem kto to mógł być, a teraz nie wiem. I to mnie wkurwia najbardziej.
Szybko i po cichu, by nie obudzić dziewczyny, ubrałem się, a następnie wyszedłem z budynku. Wsiadłem do samochodu i ruszyłem w stronę domu. Gdy byłem na miejscu wysiadłem z pojazdu i powędrowałem w stronę mojego pokoju, by wziąć jakieś ciuchy do spania. Po chichu otworzyłem drzwi, ponieważ wiedziałem, że w środku śpi Lily. Lecz, gdy wszedłem do środka ujrzałem porozwalane rzeczy. Szafki były poprzewracane, a okna otwarte. Nie wiedziałem co tu się stało i gdzie do cholery jest Lily. Chciałem wołać Marco, lecz zobaczyłem kartkę leżącą na łóżku. Podszedłem i chwyciłem papier.
Już nie macie swojej dziwki. Ale się nie martwcie, jest w dobrych rękach.
F.
Lily POV
Smacznie sobie spałam, gdy usłyszałam dźwięk rozbijającego się szła. Otworzyłam oczy i ujrzałam mężczyznę wchodzącego przez okno. Chciałam krzyczeć, ale nie mogłam wydobyć z siebie żadnego dźwięku. Mężczyzna podszedł do mnie i wziął na ręce. Próbowałam się wyrwać, ale to nic nie dało. Nieznajomy po drodze kopnął kilka szafek, które się przewróciły. Wyrzucił mnie przez okno, jak worek ziemniaków. Całe szczęście to nie było tak wysoko. Mężczyzna zrobił to samo i ponownie wziął mnie na ręce i wrzucił do ( tak myślę ) bagażnika. Cała się trzęsłam. Nie wiedziałam kim jest ten facet i co chce ze mną zrobić. Jedyne czego chciałam to, to by mnie ktoś uratował. Marco, Justin....obojętnie. Byle bym nie była z tym obcym facetem.
Po około godzinie, drzwi od bagażnika się otworzyły, a ten sam facet wziął mnie na ręce i poszedł w stronę jakiegoś magazynu. Wszedł do środka i ruszył przez wielką halę. Otworzył jakieś drzwi i wrzucił mnie do środka. Nim zdążyłam się odwrócić zamknął drzwi na klucz. Rozejrzałam się po pomieszczeniu. Wyglądało podobnie jak piwnica w domu chłopaków, tylko jeszcze gorzej. Pachniało tu stęchlizną, a na podłodze była zaschnięta krew. Bałam się strasznie. Nie mogłam się ruszać. Leżałam na ziemi, a z moich oczu wypływały litry wody. Nawet nie szlochałam. Nie mogłam. Nie potrafiłam.
Drzwi otworzyły się z wielkim hukiem,a do środka weszło trzech mężczyzn. Mogli mieć ok. 20-21 lat. Byli ubrani cali na czarno. Jeden z nich to był ten sam mężczyzna, który mnie porwał. Miał czarne, krótkie włosy i ciemne oczy. Był nawet przystojny. Pozostali byli blondynami. Mieli całe ręce w tatuażach. Jeśli wtedy się bałam , to teraz była przerażona. Wstrzymałam na chwilę oddech. Czarnowłosy podszedł do mnie i z uśmieszkiem na twarzy mi się przyglądał.
-No, no, no...Tym razem Justin się postarał. Tylko szkoda, że nie dostanie za to pieniędzy. - Powiedział kpiącym głosem. Ja nadal nic nie mówiłam, tylko patrzyłam na niego przerażona. Nic nie rozumiałam. - Czas się tobą zabawić - Zaśmiał się ironicznie i wskazał jednemu ze stojących obok chłopaków na mnie. Nie wiedziałem o co mu chodzi. Blondyn podszedł do mnie i położył mi dłoń na policzku.
- Zabawimy się kochanie.- Murknął mi do ucha. Nagle dostałam pewności siebie i uderzyłam chłopaka w twarz tym samym powodując, że jego oczy pociemniały.
- Tak nie będziemy się bawić suko. - Pociągnął mnie za włosy przez co jęknęłam, a z moich oczy zaczęły wydobywać się łzy. - Będziesz robić to co ci każe. Rozumiemy się?- Nie odpowiedziałam nic, tylko patrzyłam na swoje nogi. Po chwili poczułam pieczenie na policzku. - Spytałem czy się rozumiemy ?! - Cała się trzęsąc pokiwałam lekko głową na co się zaśmiał. - Grzeczna dziewczynka. - Przybliżył swoje usta do mojego ucha i lekko przygryzł jego płatek. - Rób to co ci każe, a nie będzie bolało. - Szepnął mi do ucha. Odsunął się lekko i dziwnie na mnie spojrzał.
Rozbierz się. - Powiedział nadal się we mnie wpatrując. Jego wzrok wypalał dziury w moim ciele. Nie wiedziałam co mam zrobić. Stawiać się i pozwolić na to by mnie bił, czy posłuchać i robić to co mi każe?- Powiedziałem rozbieraj się. - Kopnął mnie w brzuch, przez co upadła na ziemię. Postanowiłam wybrać drugą opcję. Drżącymi rękami odpięłam swoją kurtkę i zdjęłam ją z siebie. Następnie bluzkę i spodnie. Gdy zostałam a samej bieliźnie zauważyłam, że chłopak też się rozbiera. Z moich oczu zaczęło wypływać jeszcze więcej łez niż dotychczas. Patrzyłam z przerażeniem na zbliżającego się w moją stronę mężczyznę.
- Resztą zajmę się ja. - Położył ręce na moich plecach i odszukał zapięcia od stanika po czym jednym ruchem ręki zerwał go ze mnie. Chciałam się zakryć rękami, jednak ciemnooki złapał mnie za nadgarstki i przygwoździł moje ręce do ściany. Zaczął całować mój dekolt zjeżdżając coraz niżej. Pozostali dwaj chłopacy stali w rogu i patrzyli na nas jak na jakby oglądali jakąś komedię. Mężczyzna zjechał pocałunkami do mojego brzucha. Puścił moje ręce i zdjął mi majtki, to samo robiąc ze swoimi bokserkami. Nie chciałam tego robić. Byłam jeszcze dziewicą. Chłopak niespodziewanie wszedł we mnie cały, na co głośno krzyknęłam. Ból przeszedł przez moje ciało. Poruszał się we mnie rytmicznie. Zwijałam się w bólu, jednak gdy chciałam krzyknąć dostawałam po twarzy. Po...nawet nie wiem jakim czasie, który wydawał się być dla mnie wiecznością chłopak spuścił się na mój brzuch.
- Byłaś genialna kochanie. - Powiedział dysząc. Założył swoje bokserki i resztę ubrać po czym razem z resztą wyszedł z pomieszczenia jak gdyby nigdy nic. Byłam nadal cała roztrzęsiona. Nie mogłam nawet złapać swojej bielizny. Włożyłam tylko majtki, bluzkę i spodnie. Położyłam się na brudnej podłodze i nawet nie wiem kiedy, cały czas płacząc, zasnęłam.
____________________________________________________________________________
Cześć Kotki ;*
I jak podoba wam sie rozdział ?
Mi nie za bardzo ,ale chciałam już go dodać, ponieważ nie wiem czy jutro będę miała na to czas.
Zapraszam na aska. ( LInk macie po prawej stronie na blogu )
Do kolejnego ;*
wtorek, 27 stycznia 2015
Rozdział 6 - " Jak powiem skacz, to skaczesz. Rozumiesz ?! "
Justin POV
Minęły już trzy dni od kąt Lily usłyszała moją rozmowę z chłopakami. Od tamtej pory nie chce mnie widzieć. Siedzi cały czas w piwnicy, a jedzenie zanosi jej Marco. Bardzo się polubili. Z jednej strony żałuję, że to powiedziałem, ale z drugiej strony to przecież czysta prawda, więc czemu miałbym się tym przejmować ?
Wstałem z łóżka i skierowałem się w stronę łazienki, biorąc po drodze ubrania z szafy. Wybrałem czarne spodnie zwężane na dole z lekko opadającym krokiem i siwą bluzkę z krótkim rękawkiem, a do tego białe, niskie converse. W takim stroju czułem się najlepiej.
Skierowałem się w stronę kuchni. Byłem strasznie głodny. Nie zdążyłem przekroczyć progu, a już poczułem piękny zapach tostów. Wchodząc zauważyłem Marco kręcącego się po pomieszczeniu. Wziąłem szklankę i nalałem sobie soku. Chciałem zjeść jednego tosta jednak zanim zdążyłem po niego sięgnąć dostałem po łapach.
- Nie ruszaj tego. To dla Lily. - Powiedział stanowczo zabierając talerz i kierując się w stronę drzwi.
Nagle od niechcenia wypaliłem.
- Poczekaj ! - Blondyn zatrzymał się przekręcając głowę w moją stronę. - Ja to jej zaniosę. - Podszedłem do niego i zabrałem talerz. Ten spojrzał na mnie dziwnie. - No co ?
- Nie jestem pewien czy ona chcę ciebie widzieć.
- Ale ja chcę ją widzieć, więc nie za bardzo ma wybór. - Uśmiechnąłem się zwycięsko i ruszyłem w stronę piwnicy.
Zapukałem i wszedłem do środka. Nie rozumiem czemu ta dziewczyna tu siedzi. Przecież nie zabroniliśmy jej chodzić po domu i w ogóle. Brunetka spojrzała na mnie, a na jej twarzy pojawił się lekki, prawie nie zauważalny grymas.
- Przyniosłem ci śniadanie. - Powiedziałem łagodnie i podałem Lily talerz z jedzeniem.
- Jak bym nie widziała. - Dziewczyna ironicznie na mnie spojrzała i zabrała talerz. Nie wiedziałem czy powinienem teraz wyjść, czy zostać i wszystko wyjaśnić. Tylko, że tu nie ma co wyjaśniać. Taka prawda.
- Masz zamiar tu stać i patrzeć się jak jem, czy łaskawie stąd wyjdziesz ? - Powiedziała lekko wkurzona. Chyba moje towarzystwo nie przypadło jej do gustu.
- Popatrzę jak jesz. - Puściłem jej oczko i usiadłem pod ścianą na przeciwko dziewczyny. Ta tylko spojrzała się na mnie ze złością i zaczęła jeść tosty.
Lily POV
Ale ten debil jest denerwujący. Siedzi i lampi się jak jem tosty. To jest, aż tak bardzo interesujące ? Dlaczego on tu w ogóle przyszedł? Nie mam zamiaru spędzać z nim czasu. Mimo, ze minęły już trzy dni mi nadal w głowie odtwarzają się jego słowa " Każda dziewczyna to dziwka ". Nie mogę uwierzyć, że on ma takie zdanie o dziewczynach, a w tym też o mnie. Niby nie powinno mnie to obchodzić, ale nie wiedzieć czemu obchodzi.
- Mam dla ciebie propozycję. - Z rozmyśleń wyrwał mnie głos szatyna. Co on do cholery wymyślił? Spojrzałam na niego pytająco tym samym pokazując, by mówił dalej o co mu chodzi. - Zabieram cię dzisiaj w jedno miejsce. - O nie, nie, nie. Nigdzie z nim nie idę. Najpierw wyzywa mnie od dziwek, a teraz mam gdzieś z nim iść ? Może tak osobiście nie powiedział mi, że jestem dziwką, ale przecież ja to dziewczyna nie? A on powiedział, że KAŻDA dziewczyna to dziwka, więc ja tez się zaliczam.
- Nie mam zamiaru nigdzie z tobą iść.
- Ale ja się ciebie nie pytam, tylko ci oznajmiam. - Powiedział z kpiącym uśmieszkiem na twarzy. Czy on jest jakiś nienormalny czy nienormalny ?
- Z tego co mi wiadomo to miałeś dla mnie propozycję, więc powinnam mieć jakiś wybór co nie?
- Oj tam, oj tam. Nie marudź, tylko się ubieraj. Czekam przed domem. Masz pięć minut. - Puścił mi oczko i opuścił pomieszczenie.
Zatrzymaliśmy się koło jakiegoś lasu. Niby nie powinnam się bać, bo jest coś około 12.00, ale ja nie wiem co przyjdzie temu dupkowi do głowy. Może chcę mię zgwałcić ? Nie, nie...nie mogę tak myśleć koniec.
- Po co tu przyjechaliśmy? - Spytałam, gdy Justin otworzył mi drzwi od samochodu i gestem ręki pokazał bym wysiadła.
- Zobaczysz. - Kolejny raz dzisiejszego dnia puścił mi oczko i ruszył w głąb lasu. Chwilę się zastanawiałam czy powinnam iść, czy nie, jednak nie mam nic do stracenia. Przecież i tak już jestem porwana. Udałam się za chłopakiem.
Szliśmy jakieś 10 minut, gdy doszliśmy na jakieś wzgórze. Justin spojrzał w moją stronę i wskazał ręką, żebym pierwsza weszła na mały pagórek. Niepewnie ruszyłam do przodu. Nie wiedziałam co tam jest i czego mogę się spodziewać. Przyśpieszyłam i gdy byłam już na górze to zaniemówiłam. Moim oczom ukazało się piękne jezioro, a w okół niego lasy. Wszystko wyglądało tak naturalnie...tak pięknie. Przez chwilę nie mogłam wydobyć z siebie jakiegokolwiek dźwięku. Szatyn ustał koło mnie i tak jak ja wpatrywał się w piękny krajobraz.
- Tu jest...Pięknie. - Zerknęłam na chłopaka, który spojrzał w moją stronę i przytaknął.
- Wiem. - Odpowiedział jakby rozmarzony. Justin był teraz taki opanowany i spokojny. Nigdy wcześniej nie widziałam go takiego. Jakbym widziała całkiem innego człowieka. Może chłopak ukrywał się pod jakąś maską jak te czarne charaktery z filmów. Dla innych są oschli, aroganccy, ale gdy są sami bądź z osobami, którym ufają stają się całkiem inni. Ale w takim razie Justin musiałby mi ufać, a to przecież absurd. Znamy się około 5 dni, jeśli dobrze pamiętam, więc nie ma szan, że szatyn mi ufa.
- Lily...- Moje rozmyślenia przerwał głos chłopaka. Spojrzałam w jego stronę pytająco tym samym dając znak by kontynuował swoją wypowiedź. - Chciałem..- Szatyn się chwilę zawahał. - Chciałem...cię przeprosić. - Tymi słowami totalnie mnie zaskoczył. Że niby Justin Bieber mnie przeprasza. I w dodatku nie wiem za co. Nie zrobił mi nic za co mogłabym się na niego obrazić. Chociaż...może on chcę mnie przeprosić za to co powiedział trzy dni temu.
- Za co mnie przepraszasz ?
- Za to co powiedziałem, nie miało to tak zabrzmieć. Nie uważam, że każda dziewczyna to dziwka. Po prostu byłem wkurzony, nie wiedziałem co mówię. To prawda, że nie mam zbyt dużego szacunku do dziewczyn i kobiet, ale nie do wszystkich. Są takie dziewczyny, które bardzo szanuję. - Zrobił krótką przerwę i za chwilę dodał. - Przepraszam, bo wiem, że cię to zabolało. - Spojrzał na mnie przepraszającym wzrokiem, a ja nie wiedzieć czemu podeszłam do Justina i się w niego wtuliłam.
Justin POV
-...Przepraszam, bo wiem, że cię to zabolało. - Skończyłem swoją wypowiedź i spojrzałem na dziewczynę. Ta nic nie powiedziała tylko podeszła i się do mnie przytuliła. Nie za bardzo wiedziałem o co chodzi, jednak od razu oddałem uścisk. Myślałem, że będzie na mnie zła, albo powie, że nie obchodzi ją to. Ale tego, że tak zaaraguję się nie spodziewałem.
Lily odkleiła się ode mnie po chwili i spojrzała w moje oczy. Widziałem, że czuła się niezręcznie, jednak nie wiedziałem co mam powiedzieć. Byłem tak samo zaskoczony jej gestem jak ona.
- Ym...Przepraszam. Nie pow...- Nie dałem jej dokończyć, bo położyłem palec na jej ustach.
- Nic się nie stało. - Posłałem jej uśmiech, który odwzajemniła.- Przecież jesteś moją żoną co nie ? - Przypomniałem sobie właśnie, że przecież my nadal, gdy jesteśmy poza domem musimy udawać małżeństwo. Szatynka spojrzała na mnie ironicznie.
- Byś chciał Bieber ! - Wytknęła w moją stronę język, po czym odwróciła się napięcie i ruszyła w stronę samochodu.
Otworzyłem dziewczynie drzwi, a po chwili sam obszedłem samochód dookoła i wsiadłem do środka. Odpaliłem silnik i ruszyłem w stronę domu. Dziewczyna cały czas przyglądała mi się z zaciekawieniem.
- Zrób zdjęcie starczy na dłużej. - Puściłem jej oczko na co przewróciła teatralnie oczami.
- Dupek ! - Hola, hola. Chyba się przesłyszałem. Czy ona nazwała mnie właśnie dupkiem ?
- Jak ty mnie nazwałaś ?! - Chciałem brzmieć groźnie, ale nie za bardzo mi wyszło.
- Tak jak słyszałeś Bieber ! Nazwałam cię dupkiem. - Powiedziała z triumfalnym uśmieszkiem na twarzy. O nie, nie będzie tak mała ze mną pogrywać. Jedną ręką trzymając kierownicę, drugą zacząłem ją łaskotać. Dziewczyna zwijała się ze śmiechu,jednak ja nadal nie przestawałem.
- Ju...Jus...Justin. Prze...Przestań. - Próbowała powiedzieć przez śmiech. Chciałem coś powiedzieć, gdy usłyszałem takie, jakby cykanie. Przestałem łaskotać Lily. Próbowałem odszukać miejsca, z którego dochodzą te dźwięki i wtedy spojrzałem na radio, w którym pojawiały się, co chwila mniejsze cyferki. O Kurwa.
20
19
18
- Lily. Jak powiem skacz, to skaczesz. Rozumiesz ?! - Krzyknąłem w stronę dziewczyny.
- Co ? -Próbowała cokolwiek zrozumieć, jednak byłą zdezorientowana.
17
16
15
14
- Spytałem czy rozumiesz ?! - Kolejny raz krzyknąłem.
13
12
11
10
9
Nie słyszałem odpowiedzi.
8
7
6
- Rozumiem.
5
4
3
2
- Skacz! - Nim zdążyłem upaść usłyszałem wybuch.
__________________________________________________________________
W końcu jest. ! 6 rozdział.
Nie do końca wyszedł tak jak chciałam, ale ujdzie.
Mam nadzieję, że nie jest za dużo błędów. Pisałam go w szkole na Polskim i nie zdążyłam sprawdzić, więc za wszystkie błędy przepraszam.
Chciałam jeszcze podziękować za komentarz po rozdziałem piątym. To wiele dla mnie znaczy. Naprawdę. :D
Kolejny rozdział powinien pojawić się w czwartek wieczorem, bądź w piątek z rana. :D
Do kolejnego. <3
Minęły już trzy dni od kąt Lily usłyszała moją rozmowę z chłopakami. Od tamtej pory nie chce mnie widzieć. Siedzi cały czas w piwnicy, a jedzenie zanosi jej Marco. Bardzo się polubili. Z jednej strony żałuję, że to powiedziałem, ale z drugiej strony to przecież czysta prawda, więc czemu miałbym się tym przejmować ?
Wstałem z łóżka i skierowałem się w stronę łazienki, biorąc po drodze ubrania z szafy. Wybrałem czarne spodnie zwężane na dole z lekko opadającym krokiem i siwą bluzkę z krótkim rękawkiem, a do tego białe, niskie converse. W takim stroju czułem się najlepiej.
Skierowałem się w stronę kuchni. Byłem strasznie głodny. Nie zdążyłem przekroczyć progu, a już poczułem piękny zapach tostów. Wchodząc zauważyłem Marco kręcącego się po pomieszczeniu. Wziąłem szklankę i nalałem sobie soku. Chciałem zjeść jednego tosta jednak zanim zdążyłem po niego sięgnąć dostałem po łapach.
- Nie ruszaj tego. To dla Lily. - Powiedział stanowczo zabierając talerz i kierując się w stronę drzwi.
Nagle od niechcenia wypaliłem.
- Poczekaj ! - Blondyn zatrzymał się przekręcając głowę w moją stronę. - Ja to jej zaniosę. - Podszedłem do niego i zabrałem talerz. Ten spojrzał na mnie dziwnie. - No co ?
- Nie jestem pewien czy ona chcę ciebie widzieć.
- Ale ja chcę ją widzieć, więc nie za bardzo ma wybór. - Uśmiechnąłem się zwycięsko i ruszyłem w stronę piwnicy.
Zapukałem i wszedłem do środka. Nie rozumiem czemu ta dziewczyna tu siedzi. Przecież nie zabroniliśmy jej chodzić po domu i w ogóle. Brunetka spojrzała na mnie, a na jej twarzy pojawił się lekki, prawie nie zauważalny grymas.
- Przyniosłem ci śniadanie. - Powiedziałem łagodnie i podałem Lily talerz z jedzeniem.
- Jak bym nie widziała. - Dziewczyna ironicznie na mnie spojrzała i zabrała talerz. Nie wiedziałem czy powinienem teraz wyjść, czy zostać i wszystko wyjaśnić. Tylko, że tu nie ma co wyjaśniać. Taka prawda.
- Masz zamiar tu stać i patrzeć się jak jem, czy łaskawie stąd wyjdziesz ? - Powiedziała lekko wkurzona. Chyba moje towarzystwo nie przypadło jej do gustu.
- Popatrzę jak jesz. - Puściłem jej oczko i usiadłem pod ścianą na przeciwko dziewczyny. Ta tylko spojrzała się na mnie ze złością i zaczęła jeść tosty.
Lily POV
Ale ten debil jest denerwujący. Siedzi i lampi się jak jem tosty. To jest, aż tak bardzo interesujące ? Dlaczego on tu w ogóle przyszedł? Nie mam zamiaru spędzać z nim czasu. Mimo, ze minęły już trzy dni mi nadal w głowie odtwarzają się jego słowa " Każda dziewczyna to dziwka ". Nie mogę uwierzyć, że on ma takie zdanie o dziewczynach, a w tym też o mnie. Niby nie powinno mnie to obchodzić, ale nie wiedzieć czemu obchodzi.
- Mam dla ciebie propozycję. - Z rozmyśleń wyrwał mnie głos szatyna. Co on do cholery wymyślił? Spojrzałam na niego pytająco tym samym pokazując, by mówił dalej o co mu chodzi. - Zabieram cię dzisiaj w jedno miejsce. - O nie, nie, nie. Nigdzie z nim nie idę. Najpierw wyzywa mnie od dziwek, a teraz mam gdzieś z nim iść ? Może tak osobiście nie powiedział mi, że jestem dziwką, ale przecież ja to dziewczyna nie? A on powiedział, że KAŻDA dziewczyna to dziwka, więc ja tez się zaliczam.
- Nie mam zamiaru nigdzie z tobą iść.
- Ale ja się ciebie nie pytam, tylko ci oznajmiam. - Powiedział z kpiącym uśmieszkiem na twarzy. Czy on jest jakiś nienormalny czy nienormalny ?
- Z tego co mi wiadomo to miałeś dla mnie propozycję, więc powinnam mieć jakiś wybór co nie?
- Oj tam, oj tam. Nie marudź, tylko się ubieraj. Czekam przed domem. Masz pięć minut. - Puścił mi oczko i opuścił pomieszczenie.
Zatrzymaliśmy się koło jakiegoś lasu. Niby nie powinnam się bać, bo jest coś około 12.00, ale ja nie wiem co przyjdzie temu dupkowi do głowy. Może chcę mię zgwałcić ? Nie, nie...nie mogę tak myśleć koniec.
- Po co tu przyjechaliśmy? - Spytałam, gdy Justin otworzył mi drzwi od samochodu i gestem ręki pokazał bym wysiadła.
- Zobaczysz. - Kolejny raz dzisiejszego dnia puścił mi oczko i ruszył w głąb lasu. Chwilę się zastanawiałam czy powinnam iść, czy nie, jednak nie mam nic do stracenia. Przecież i tak już jestem porwana. Udałam się za chłopakiem.
Szliśmy jakieś 10 minut, gdy doszliśmy na jakieś wzgórze. Justin spojrzał w moją stronę i wskazał ręką, żebym pierwsza weszła na mały pagórek. Niepewnie ruszyłam do przodu. Nie wiedziałam co tam jest i czego mogę się spodziewać. Przyśpieszyłam i gdy byłam już na górze to zaniemówiłam. Moim oczom ukazało się piękne jezioro, a w okół niego lasy. Wszystko wyglądało tak naturalnie...tak pięknie. Przez chwilę nie mogłam wydobyć z siebie jakiegokolwiek dźwięku. Szatyn ustał koło mnie i tak jak ja wpatrywał się w piękny krajobraz.
- Tu jest...Pięknie. - Zerknęłam na chłopaka, który spojrzał w moją stronę i przytaknął.
- Wiem. - Odpowiedział jakby rozmarzony. Justin był teraz taki opanowany i spokojny. Nigdy wcześniej nie widziałam go takiego. Jakbym widziała całkiem innego człowieka. Może chłopak ukrywał się pod jakąś maską jak te czarne charaktery z filmów. Dla innych są oschli, aroganccy, ale gdy są sami bądź z osobami, którym ufają stają się całkiem inni. Ale w takim razie Justin musiałby mi ufać, a to przecież absurd. Znamy się około 5 dni, jeśli dobrze pamiętam, więc nie ma szan, że szatyn mi ufa.
- Lily...- Moje rozmyślenia przerwał głos chłopaka. Spojrzałam w jego stronę pytająco tym samym dając znak by kontynuował swoją wypowiedź. - Chciałem..- Szatyn się chwilę zawahał. - Chciałem...cię przeprosić. - Tymi słowami totalnie mnie zaskoczył. Że niby Justin Bieber mnie przeprasza. I w dodatku nie wiem za co. Nie zrobił mi nic za co mogłabym się na niego obrazić. Chociaż...może on chcę mnie przeprosić za to co powiedział trzy dni temu.
- Za co mnie przepraszasz ?
- Za to co powiedziałem, nie miało to tak zabrzmieć. Nie uważam, że każda dziewczyna to dziwka. Po prostu byłem wkurzony, nie wiedziałem co mówię. To prawda, że nie mam zbyt dużego szacunku do dziewczyn i kobiet, ale nie do wszystkich. Są takie dziewczyny, które bardzo szanuję. - Zrobił krótką przerwę i za chwilę dodał. - Przepraszam, bo wiem, że cię to zabolało. - Spojrzał na mnie przepraszającym wzrokiem, a ja nie wiedzieć czemu podeszłam do Justina i się w niego wtuliłam.
Justin POV
-...Przepraszam, bo wiem, że cię to zabolało. - Skończyłem swoją wypowiedź i spojrzałem na dziewczynę. Ta nic nie powiedziała tylko podeszła i się do mnie przytuliła. Nie za bardzo wiedziałem o co chodzi, jednak od razu oddałem uścisk. Myślałem, że będzie na mnie zła, albo powie, że nie obchodzi ją to. Ale tego, że tak zaaraguję się nie spodziewałem.
Lily odkleiła się ode mnie po chwili i spojrzała w moje oczy. Widziałem, że czuła się niezręcznie, jednak nie wiedziałem co mam powiedzieć. Byłem tak samo zaskoczony jej gestem jak ona.
- Ym...Przepraszam. Nie pow...- Nie dałem jej dokończyć, bo położyłem palec na jej ustach.
- Nic się nie stało. - Posłałem jej uśmiech, który odwzajemniła.- Przecież jesteś moją żoną co nie ? - Przypomniałem sobie właśnie, że przecież my nadal, gdy jesteśmy poza domem musimy udawać małżeństwo. Szatynka spojrzała na mnie ironicznie.
- Byś chciał Bieber ! - Wytknęła w moją stronę język, po czym odwróciła się napięcie i ruszyła w stronę samochodu.
Otworzyłem dziewczynie drzwi, a po chwili sam obszedłem samochód dookoła i wsiadłem do środka. Odpaliłem silnik i ruszyłem w stronę domu. Dziewczyna cały czas przyglądała mi się z zaciekawieniem.
- Zrób zdjęcie starczy na dłużej. - Puściłem jej oczko na co przewróciła teatralnie oczami.
- Dupek ! - Hola, hola. Chyba się przesłyszałem. Czy ona nazwała mnie właśnie dupkiem ?
- Jak ty mnie nazwałaś ?! - Chciałem brzmieć groźnie, ale nie za bardzo mi wyszło.
- Tak jak słyszałeś Bieber ! Nazwałam cię dupkiem. - Powiedziała z triumfalnym uśmieszkiem na twarzy. O nie, nie będzie tak mała ze mną pogrywać. Jedną ręką trzymając kierownicę, drugą zacząłem ją łaskotać. Dziewczyna zwijała się ze śmiechu,jednak ja nadal nie przestawałem.
- Ju...Jus...Justin. Prze...Przestań. - Próbowała powiedzieć przez śmiech. Chciałem coś powiedzieć, gdy usłyszałem takie, jakby cykanie. Przestałem łaskotać Lily. Próbowałem odszukać miejsca, z którego dochodzą te dźwięki i wtedy spojrzałem na radio, w którym pojawiały się, co chwila mniejsze cyferki. O Kurwa.
20
19
18
- Lily. Jak powiem skacz, to skaczesz. Rozumiesz ?! - Krzyknąłem w stronę dziewczyny.
- Co ? -Próbowała cokolwiek zrozumieć, jednak byłą zdezorientowana.
17
16
15
14
- Spytałem czy rozumiesz ?! - Kolejny raz krzyknąłem.
13
12
11
10
9
Nie słyszałem odpowiedzi.
8
7
6
- Rozumiem.
5
4
3
2
- Skacz! - Nim zdążyłem upaść usłyszałem wybuch.
__________________________________________________________________
W końcu jest. ! 6 rozdział.
Nie do końca wyszedł tak jak chciałam, ale ujdzie.
Mam nadzieję, że nie jest za dużo błędów. Pisałam go w szkole na Polskim i nie zdążyłam sprawdzić, więc za wszystkie błędy przepraszam.
Chciałam jeszcze podziękować za komentarz po rozdziałem piątym. To wiele dla mnie znaczy. Naprawdę. :D
Kolejny rozdział powinien pojawić się w czwartek wieczorem, bądź w piątek z rana. :D
Do kolejnego. <3
niedziela, 25 stycznia 2015
Rozdział 5 - "Każda dziewczyna to dla mnie dziwka ! "
Lily POV
Zatrzymaliśmy się przed ogromną galerią. Justin wysiadł po czym obszedł samochód i otworzył mi drzwi. Już chciałam wysiąść, gdy szatyn uniemożliwił mi to torując drogę swoim ciałem.
- Nie tak szybko. W schowku na dole masz okulary i czapkę. Ubierz to, a wtedy wyjdziesz.- Przewróciłam oczami i założyłam to co mi kazał. No tak przecież nie mogę być rozpoznana bo szuka mnie policja.
- Po co tu przyjechaliśmy ? - Zapytałam gdy ruszyliśmy w kierunku ogromnych drzwi wejściowych prowadzących do środka budynku.
- Wiesz...jeszcze trochę u nas pobędziesz, dlatego kupię ci jakieś ciuchy, bo chyba nie chcesz chodzić ciągle w moich. A poza tym moja żona musi wyglądać ładnie. - Zakrztusiłam się własną śliną. Moja żona ? O co mu do cholery chodzi ?
- Co?! - Chłopak spojrzał się na mnie ironicznie i podał mi dowód z nazwiskiem Lily Bieber.
- Od dzisiaj jesteś moją żoną. - Spojrzałam na szatyna pytająco, a ten przewrócił oczami. - W razie gdyby złapała nas policja. - Dodał po chwili i złapał moją dłoń po czym złączył nasze palce i spojrzał się na mnie z uśmieszkiem na twarzy. Po moim ciele przeszedł przyjemny dreszcz. Dziwnie się czułam idąc z nim za rękę. Tak bardzo...przyjemnie? Nie przecież, ja nie mogę czuć się przyjemnie w towarzystwie chłopaka, który mnie porwał. Ale nic nie zrobię, że tak się czuję.
- Możemy już skończyć te zakupy ? - Spytałam po raz kolejny. Chodziliśmy już po sklepach od ponad dwóch godzin. Kupiliśmy mnóstwo ubrań, a ten debil jeszcze nie ma dość. To dziwne, bo faceci przecież nie lubią łażenia po sklepach. On jest chyba jakiś chory. Zresztą ja też. Bo jaka dziewczyna nie chciałaby chodzić po sklepach i przymierzać tysiące ubrań ? No tylko ja.
- Z tego co mi wiadomo to dziewczyny uwielbiają zakupy.
- No to ja jestem wyjątkiem. Nienawidzę tego. - Usiadłam na ławce i założyłam ręce na piersi.
- No dobra koniec zakupów na dziś. - Ujął moją dłoń i pociągnął w stronę wyjścia. No nareszcie. Nie wytrzymałabym w tej galerii, ani minuty dłużej.
Justin POV
Wszedłem do domu, a Lily zaraz za mną. Zdjąłem kurtkę i buty. To samo zrobiła brunetka po czym złapałem ja za rękę i ruszyłem w stronę schodów. Nie chciałem by dziewczyna spała na w tej brudnej piwnicy na podłodze. Dlatego postanowiłem odstąpić jej moje łóżko, a sam prześpię się na materacu. Otworzyłem drzwi od pokoju i położyłem torby na łóżku.
- Dzisiaj śpisz tutaj. Czuj się jak u siebie. Ja zaraz wrócę. - Puściłem Lily oczko i wyszedłem z pokoju kierując się do kuchni. Postanowiłem zrobić naleśniki. Mam nadzieję, że szatynka je lubi.
Po około 20 minutach wszystko było już gotowe. Położyłem na tacy talerz z naleśnikami, szklanki, sok i nutellę i udałem się do swojego pokoju. Lily stała tyłem do mnie i wpatrywała się w okno. Musiała nad czymś myśleć, bo nie usłyszała jak wszedłem. Położyłem tacę na biurku i podszedłem do dziewczyny. Położyłem dłonie na jej tali, na co dziewczyna lekko się wzdrygnęła jednak nadal stała do mnie tyłem.
- Wszystko w porządku ? - Zapytałem troskliwie.
- T-tak. Wszytko w porządku. - Powiedziała pośpiesznie po czym otarła z twarzy łzy ? Ona płakała ? - Przepraszam nie zauważyłam ja wszedłeś.
- Lily powiedz co się stało. - Odwróciłem dziewczynę przodem do siebie i spojrzałem w jej brązowe tęczówki. - Nie musisz przy mnie kłamać, bo widzę, że coś ci jest. - Położyłem dłoń na jej policzku i kciukiem przetarłem resztę łez.
-Nie. Na prawdę nic mi nie jest. Po prostu tęsknie za babcią. - I wtedy poczułem takie ukłucie w sercu. Nie wiedziałem co mam zrobić dlatego przytuliłem szatynkę. Na początku nie odwzajemniała uścisku jednak po chwili się poddała i jej małe rączki powędrowały ma moje plecy. Nie mam pojęcia czemu to zrobiłem. Tak jakoś...samo wyszło. Gdy jestem z tą dziewczyną to się zmieniam. Nie umiem zachowywać się przy niej tak jak zawsze, czyli oschle i arogancko. Ta dziewczyna ma coś w sobie co nie pozwala mi się tak zachowywać w jej obecności, a ja za cholerę nie wiem co to takiego. Po jakimś czasie oderwałem lekko od siebie dziewczynę i spojrzałem głęboko w jej oczy, w których było widać tęsknotę. Ona na prawdę tęskniła.
- Zrobiłem nam naleśniki. Lubisz? - Posłałem dziewczynie promienny uśmiech, który po chwili odwzajemniła.
- Uwielbiam. - Oblizała usta, co było cholernie seksowne, jednak nie dałem po sobie niczego poznać. Przeniosłem tacę z biurka na łóżko i usiadłem na nim. To samo zrobiła Lily.
- Smacznego Justin. - Powiedziała biorąc jednego naleśnika na talerz, a następnie smarując nutellą.
- Dziękuję. Smacznego. - Odpowiedziałem i zrobiłem dokładnie to samo co dziewczyna kilka chwil wcześniej. - Lubisz horrory ?
- Nie. Nie lubię.
- Czemu ? - Zadałem kolejne pytanie szatynce.
- Horrory są straszne i się ich boję. - Powiedziała nieco nieśmiało i uśmiechnęła się do mnie lekko.
- A więc dzisiaj oglądamy horror. - Dziewczyna spojrzała w moją stronę jakby chciała usłyszeć, że to co przed chwilą powiedziałem to żart. - Ale nie martw się Lily. Jak będziesz się bała zawsze masz mnie. - Poruszałem zabawnie brwiami, na co oberwałem od dziewczyny w ramię.
- Nie dzięki. Jakoś przeżyję.
Podszedłem do szafki z płytami i wyjąłem jeden z najstraszniejszych horrorów z mojej kolekcji po czym włączyłem film. Położyłem się wygodnie na łóżku i poklepałem miejsce koło siebie chcąc żeby dziewczyna położyła się koło mnie. Wykonała moje polecenie jednak utrzymywała spory dystans po między nami.
- Nie bój się. Nie gryzę. - Przyciągnąłem brunetkę do siebie i oplotłem ramieniem. Po chwili zaczął się film. Na początku dziewczynę nie ruszały żadne ze strasznych scen, jednak gdy pod koniec pojawiła się ta najstraszniejsza z całego filmu. Lily wtuliła się we mnie jak w pluszaka i dopiero po chwili zorientowała się co zrobiła i szybko odskoczyła ode mnie.
- Przepraszam. Po prostu się przestraszyłam. - Zaczęła się tłumaczyć.
- Dla mnie to czysta przyjemność. - Odparłem z ogromnym uśmiechem na ustach. Gdy film się skończył była godzina 18.00. Chciałem powiedzieć dziewczynie, że idę na chwilę na dół, lecz ta spała. Z racji tego, że nie chciałem jej budzić. Powoli wstałem z łózka i przykryłem ją kocem następnie wychodząc z pokoju udałem się do salonu gdzie siedzieli chłopacy .
- Cześć stary. - Odezwał się Chris, gdy zauważył, że wszedłem do salonu.
- Cześć. Załatwiliście towar ? - Spytałem siadając na kanapie i otwierając piwo. Nie lubiłem dużo pić, jednak na jedno, dwa piwa zawsze dałem się skusić.
- Tak. Wszystko załatwione. - Odparł z uśmiechem na twarzy. - A jak tam twój towar ?
- Jaki towar ? - Spytałem nie bardzo rozumiejąc co ma na myśli.
- No ta brunetka z piwnicy, którą masz w sobie rozkochać. - Powiedział to tak obojętnie jakby ta Lily była jakimś przedmiotem. Zresztą....co ja się tak przejmuję to dziewczyną ?
- Ten towar ma na imię Lily. - Próbowałem powiedzieć to normalnie jednak mi nie wyszło i wysyczałem to jakbym chciał mu dać do zrozumienia, że nie ma tak o niej mówić.
- Okej, okej. Justin co ci się stało. Czyżby ta dziewczyna ci się podobała ? - Powiedział z ironią w głosie. Przecież to oczywiste, że Lily mi się nie podoba. Jest taka jak każda inna. Zresztą niech się oni wszyscy ode mnie odpierdolą. Co ich to obchodzi.
- Nie nie podoba mi się tak suka. I przyjmijcie to sobie do wiadomości, bo nie będę powtarzał.
- Justin...- Luke próbował coś powiedzieć.
- Nie przerywaj mi. - Warknąłem. - Nie podoba mi się żadna dziewczyna, a w szczególności ta dziwka, którą kazaliście mi porwać.
- Ale Justin...- Tym razem Bruce chciał coś powiedzieć.
- Odpierdolcie się wszyscy ode mnie i zapamiętajcie. Każda dziewczyna to dla mnie dziwka ! - Wydarłem się po raz ostatni, a wtedy powędrowałem za wzrokiem chłopaków, który wlepiony był w coś za mną. Odwróciłem się i ujrzałem Lily całą zapłakaną. Ona widząc mój wzrok pobiegła szybko na górę. A ja spojrzałem złośliwie na chłopaków.
- Nie mogliście mi kurwa powiedzieć, że ona tu stoi ?! - Wydarłem się w ich stronę.
- Próbowaliśmy, ale nie dałeś nam dojść do słowa.
Lily POV
Otworzyłam oczy i zobaczyłam, że jestem w pokoju Justina. Lecz jego nie było koło mnie. Postanowiłam, że pójdę sprawdzić gdzie jest. Otworzyłam po cichu drzwi i usłyszałam czyjeś głody z dołu. Na początku nie za bardzo wiedziałam czy powinna zejść, jednak moja ciekawość wzięła górę i już po chwili stałam na chodach. Na kanapie siedział Justin i czterech innych facetów. Wszyscy byli mniej więcej w tym samym wieku. Chciałam już wrócić z powrotem, gdy usłyszałam głos Justina.
- Nie podoba mi się ta suka. I przyjmijcie to sobie do wiadomości, bo nie będę powtarzał. - Po razu domyśliłam się, że mówi o mnie. Z moich oczy zaczęły wypływać łzy. Wtedy zauważył mnie jeden z chłopaków i próbował przerwać brunetowi jednak ten wydarł się jeszcze głośniej.
-Nie przerywaj mi. Nie podoba mi się żadna dziewczyna, a w szczególności ta dziwka, którą kazaliście mi porwać. - Po tych słowach miałam już pewność, że mówi o mnie. Nie mogłam tylko pojąć dlaczego jest dla mnie taki miły skoro ma o mnie takie zdanie. Kolejny z chłopaków próbował mu przerwać jednak Justin nie pozwolił mu na to i warknął tak głośno, że aż się wzdrygnęłam.
- Odpierdolcie się wszyscy ode mnie i zapamiętajcie. Każda dziewczyna to dla mnie dziwka !- Dopiero wtedy chłopak zauważył, że jego kumple wpatrują się w moją stronę, Gdy on się odwrócił pobiegłam szybko na górę i opadłam na łóżko. Nie wiedziałam czemu się tak przejmuję słowami szatyna. Przecież on nic dla mnie nie znaczy. No chyba, że się mylę. Może jednak on coś dla mnie znaczy ? Teraz nie ma to już najmniejszego znaczenia. Wyzwał mnie od dziwek i suk. Wydawał mi się być miły, a tu proszę. Byłby świetnym aktorem. Nie chcąc już dłużej myśleć o chłopaku, który mnie wyzwał zamknęłam oczy i nawet nie wiem kiedy, zasnęłam...
_______________________________________________________________________
Już 5 rozdział. :D
Pod ostatnim rozdziałem pojawił się jeden komentarz za co bardzo dziękuję, bo wiele to dla mnie znaczy. :D
Mam nowy szablon. Nie jest może taki jaki bym chciała aby był, ale myślę, że jest lepszy od tamtego. a wam ja się podoba ?
Jak mogliście już zauważyć założyłam aska.( Macie go w zakładkach po prawej stronie. ) Możecie pytać o rozdziały i takie inne. Na pewno odpowiem ;)
No i oczywiście zapraszam do głosowania po lewej stronie . :*
Do następnego :*
Zatrzymaliśmy się przed ogromną galerią. Justin wysiadł po czym obszedł samochód i otworzył mi drzwi. Już chciałam wysiąść, gdy szatyn uniemożliwił mi to torując drogę swoim ciałem.
- Nie tak szybko. W schowku na dole masz okulary i czapkę. Ubierz to, a wtedy wyjdziesz.- Przewróciłam oczami i założyłam to co mi kazał. No tak przecież nie mogę być rozpoznana bo szuka mnie policja.
- Po co tu przyjechaliśmy ? - Zapytałam gdy ruszyliśmy w kierunku ogromnych drzwi wejściowych prowadzących do środka budynku.
- Wiesz...jeszcze trochę u nas pobędziesz, dlatego kupię ci jakieś ciuchy, bo chyba nie chcesz chodzić ciągle w moich. A poza tym moja żona musi wyglądać ładnie. - Zakrztusiłam się własną śliną. Moja żona ? O co mu do cholery chodzi ?
- Co?! - Chłopak spojrzał się na mnie ironicznie i podał mi dowód z nazwiskiem Lily Bieber.
- Od dzisiaj jesteś moją żoną. - Spojrzałam na szatyna pytająco, a ten przewrócił oczami. - W razie gdyby złapała nas policja. - Dodał po chwili i złapał moją dłoń po czym złączył nasze palce i spojrzał się na mnie z uśmieszkiem na twarzy. Po moim ciele przeszedł przyjemny dreszcz. Dziwnie się czułam idąc z nim za rękę. Tak bardzo...przyjemnie? Nie przecież, ja nie mogę czuć się przyjemnie w towarzystwie chłopaka, który mnie porwał. Ale nic nie zrobię, że tak się czuję.
- Możemy już skończyć te zakupy ? - Spytałam po raz kolejny. Chodziliśmy już po sklepach od ponad dwóch godzin. Kupiliśmy mnóstwo ubrań, a ten debil jeszcze nie ma dość. To dziwne, bo faceci przecież nie lubią łażenia po sklepach. On jest chyba jakiś chory. Zresztą ja też. Bo jaka dziewczyna nie chciałaby chodzić po sklepach i przymierzać tysiące ubrań ? No tylko ja.
- Z tego co mi wiadomo to dziewczyny uwielbiają zakupy.
- No to ja jestem wyjątkiem. Nienawidzę tego. - Usiadłam na ławce i założyłam ręce na piersi.
- No dobra koniec zakupów na dziś. - Ujął moją dłoń i pociągnął w stronę wyjścia. No nareszcie. Nie wytrzymałabym w tej galerii, ani minuty dłużej.
Justin POV
Wszedłem do domu, a Lily zaraz za mną. Zdjąłem kurtkę i buty. To samo zrobiła brunetka po czym złapałem ja za rękę i ruszyłem w stronę schodów. Nie chciałem by dziewczyna spała na w tej brudnej piwnicy na podłodze. Dlatego postanowiłem odstąpić jej moje łóżko, a sam prześpię się na materacu. Otworzyłem drzwi od pokoju i położyłem torby na łóżku.
- Dzisiaj śpisz tutaj. Czuj się jak u siebie. Ja zaraz wrócę. - Puściłem Lily oczko i wyszedłem z pokoju kierując się do kuchni. Postanowiłem zrobić naleśniki. Mam nadzieję, że szatynka je lubi.
Po około 20 minutach wszystko było już gotowe. Położyłem na tacy talerz z naleśnikami, szklanki, sok i nutellę i udałem się do swojego pokoju. Lily stała tyłem do mnie i wpatrywała się w okno. Musiała nad czymś myśleć, bo nie usłyszała jak wszedłem. Położyłem tacę na biurku i podszedłem do dziewczyny. Położyłem dłonie na jej tali, na co dziewczyna lekko się wzdrygnęła jednak nadal stała do mnie tyłem.
- Wszystko w porządku ? - Zapytałem troskliwie.
- T-tak. Wszytko w porządku. - Powiedziała pośpiesznie po czym otarła z twarzy łzy ? Ona płakała ? - Przepraszam nie zauważyłam ja wszedłeś.
- Lily powiedz co się stało. - Odwróciłem dziewczynę przodem do siebie i spojrzałem w jej brązowe tęczówki. - Nie musisz przy mnie kłamać, bo widzę, że coś ci jest. - Położyłem dłoń na jej policzku i kciukiem przetarłem resztę łez.
-Nie. Na prawdę nic mi nie jest. Po prostu tęsknie za babcią. - I wtedy poczułem takie ukłucie w sercu. Nie wiedziałem co mam zrobić dlatego przytuliłem szatynkę. Na początku nie odwzajemniała uścisku jednak po chwili się poddała i jej małe rączki powędrowały ma moje plecy. Nie mam pojęcia czemu to zrobiłem. Tak jakoś...samo wyszło. Gdy jestem z tą dziewczyną to się zmieniam. Nie umiem zachowywać się przy niej tak jak zawsze, czyli oschle i arogancko. Ta dziewczyna ma coś w sobie co nie pozwala mi się tak zachowywać w jej obecności, a ja za cholerę nie wiem co to takiego. Po jakimś czasie oderwałem lekko od siebie dziewczynę i spojrzałem głęboko w jej oczy, w których było widać tęsknotę. Ona na prawdę tęskniła.
- Zrobiłem nam naleśniki. Lubisz? - Posłałem dziewczynie promienny uśmiech, który po chwili odwzajemniła.
- Uwielbiam. - Oblizała usta, co było cholernie seksowne, jednak nie dałem po sobie niczego poznać. Przeniosłem tacę z biurka na łóżko i usiadłem na nim. To samo zrobiła Lily.
- Smacznego Justin. - Powiedziała biorąc jednego naleśnika na talerz, a następnie smarując nutellą.
- Dziękuję. Smacznego. - Odpowiedziałem i zrobiłem dokładnie to samo co dziewczyna kilka chwil wcześniej. - Lubisz horrory ?
- Nie. Nie lubię.
- Czemu ? - Zadałem kolejne pytanie szatynce.
- Horrory są straszne i się ich boję. - Powiedziała nieco nieśmiało i uśmiechnęła się do mnie lekko.
- A więc dzisiaj oglądamy horror. - Dziewczyna spojrzała w moją stronę jakby chciała usłyszeć, że to co przed chwilą powiedziałem to żart. - Ale nie martw się Lily. Jak będziesz się bała zawsze masz mnie. - Poruszałem zabawnie brwiami, na co oberwałem od dziewczyny w ramię.
- Nie dzięki. Jakoś przeżyję.
Podszedłem do szafki z płytami i wyjąłem jeden z najstraszniejszych horrorów z mojej kolekcji po czym włączyłem film. Położyłem się wygodnie na łóżku i poklepałem miejsce koło siebie chcąc żeby dziewczyna położyła się koło mnie. Wykonała moje polecenie jednak utrzymywała spory dystans po między nami.
- Nie bój się. Nie gryzę. - Przyciągnąłem brunetkę do siebie i oplotłem ramieniem. Po chwili zaczął się film. Na początku dziewczynę nie ruszały żadne ze strasznych scen, jednak gdy pod koniec pojawiła się ta najstraszniejsza z całego filmu. Lily wtuliła się we mnie jak w pluszaka i dopiero po chwili zorientowała się co zrobiła i szybko odskoczyła ode mnie.
- Przepraszam. Po prostu się przestraszyłam. - Zaczęła się tłumaczyć.
- Dla mnie to czysta przyjemność. - Odparłem z ogromnym uśmiechem na ustach. Gdy film się skończył była godzina 18.00. Chciałem powiedzieć dziewczynie, że idę na chwilę na dół, lecz ta spała. Z racji tego, że nie chciałem jej budzić. Powoli wstałem z łózka i przykryłem ją kocem następnie wychodząc z pokoju udałem się do salonu gdzie siedzieli chłopacy .
- Cześć stary. - Odezwał się Chris, gdy zauważył, że wszedłem do salonu.
- Cześć. Załatwiliście towar ? - Spytałem siadając na kanapie i otwierając piwo. Nie lubiłem dużo pić, jednak na jedno, dwa piwa zawsze dałem się skusić.
- Tak. Wszystko załatwione. - Odparł z uśmiechem na twarzy. - A jak tam twój towar ?
- Jaki towar ? - Spytałem nie bardzo rozumiejąc co ma na myśli.
- No ta brunetka z piwnicy, którą masz w sobie rozkochać. - Powiedział to tak obojętnie jakby ta Lily była jakimś przedmiotem. Zresztą....co ja się tak przejmuję to dziewczyną ?
- Ten towar ma na imię Lily. - Próbowałem powiedzieć to normalnie jednak mi nie wyszło i wysyczałem to jakbym chciał mu dać do zrozumienia, że nie ma tak o niej mówić.
- Okej, okej. Justin co ci się stało. Czyżby ta dziewczyna ci się podobała ? - Powiedział z ironią w głosie. Przecież to oczywiste, że Lily mi się nie podoba. Jest taka jak każda inna. Zresztą niech się oni wszyscy ode mnie odpierdolą. Co ich to obchodzi.
- Nie nie podoba mi się tak suka. I przyjmijcie to sobie do wiadomości, bo nie będę powtarzał.
- Justin...- Luke próbował coś powiedzieć.
- Nie przerywaj mi. - Warknąłem. - Nie podoba mi się żadna dziewczyna, a w szczególności ta dziwka, którą kazaliście mi porwać.
- Ale Justin...- Tym razem Bruce chciał coś powiedzieć.
- Odpierdolcie się wszyscy ode mnie i zapamiętajcie. Każda dziewczyna to dla mnie dziwka ! - Wydarłem się po raz ostatni, a wtedy powędrowałem za wzrokiem chłopaków, który wlepiony był w coś za mną. Odwróciłem się i ujrzałem Lily całą zapłakaną. Ona widząc mój wzrok pobiegła szybko na górę. A ja spojrzałem złośliwie na chłopaków.
- Nie mogliście mi kurwa powiedzieć, że ona tu stoi ?! - Wydarłem się w ich stronę.
- Próbowaliśmy, ale nie dałeś nam dojść do słowa.
Lily POV
Otworzyłam oczy i zobaczyłam, że jestem w pokoju Justina. Lecz jego nie było koło mnie. Postanowiłam, że pójdę sprawdzić gdzie jest. Otworzyłam po cichu drzwi i usłyszałam czyjeś głody z dołu. Na początku nie za bardzo wiedziałam czy powinna zejść, jednak moja ciekawość wzięła górę i już po chwili stałam na chodach. Na kanapie siedział Justin i czterech innych facetów. Wszyscy byli mniej więcej w tym samym wieku. Chciałam już wrócić z powrotem, gdy usłyszałam głos Justina.
- Nie podoba mi się ta suka. I przyjmijcie to sobie do wiadomości, bo nie będę powtarzał. - Po razu domyśliłam się, że mówi o mnie. Z moich oczy zaczęły wypływać łzy. Wtedy zauważył mnie jeden z chłopaków i próbował przerwać brunetowi jednak ten wydarł się jeszcze głośniej.
-Nie przerywaj mi. Nie podoba mi się żadna dziewczyna, a w szczególności ta dziwka, którą kazaliście mi porwać. - Po tych słowach miałam już pewność, że mówi o mnie. Nie mogłam tylko pojąć dlaczego jest dla mnie taki miły skoro ma o mnie takie zdanie. Kolejny z chłopaków próbował mu przerwać jednak Justin nie pozwolił mu na to i warknął tak głośno, że aż się wzdrygnęłam.
- Odpierdolcie się wszyscy ode mnie i zapamiętajcie. Każda dziewczyna to dla mnie dziwka !- Dopiero wtedy chłopak zauważył, że jego kumple wpatrują się w moją stronę, Gdy on się odwrócił pobiegłam szybko na górę i opadłam na łóżko. Nie wiedziałam czemu się tak przejmuję słowami szatyna. Przecież on nic dla mnie nie znaczy. No chyba, że się mylę. Może jednak on coś dla mnie znaczy ? Teraz nie ma to już najmniejszego znaczenia. Wyzwał mnie od dziwek i suk. Wydawał mi się być miły, a tu proszę. Byłby świetnym aktorem. Nie chcąc już dłużej myśleć o chłopaku, który mnie wyzwał zamknęłam oczy i nawet nie wiem kiedy, zasnęłam...
_______________________________________________________________________
Już 5 rozdział. :D
Pod ostatnim rozdziałem pojawił się jeden komentarz za co bardzo dziękuję, bo wiele to dla mnie znaczy. :D
Mam nowy szablon. Nie jest może taki jaki bym chciała aby był, ale myślę, że jest lepszy od tamtego. a wam ja się podoba ?
Jak mogliście już zauważyć założyłam aska.( Macie go w zakładkach po prawej stronie. ) Możecie pytać o rozdziały i takie inne. Na pewno odpowiem ;)
No i oczywiście zapraszam do głosowania po lewej stronie . :*
Do następnego :*
piątek, 23 stycznia 2015
Rozdział 4 - " Ona ci się podoba "
Justin POV
Nie mogłem uwierzyć w to co usłyszałem. Czy on robi sobie ze mnie jaja? Nie zamierzam nikogo w sobie rozkochiwać, a już na pewno nie Lily. Ona zasługuję na prawdziwą miłość, a nie na jakiegoś dupka, który będzie z nią po to by chronić własną dupę.
- Nie ma mowy Marco. Nie zgadzam się. - Powiedziałem ciągnąc się za końcówki włosów. Kompletnie nie wiedziałem co im odbiło, żeby wymyślać taki plan. Jestem pewien, że brunetka nic nie powie jak puścimy ją wolno.
- Justin...Jak to do cholery się nie zgadzasz?! Co to niby ma znaczyć ? - Jego szczęka się zacisnęła, a ręce uformowały w pięści.
- Normalnie Marco, normalnie...Nie będę jej w sobie rozkochiwać, a później rzucać jak pierwszą lepszą. Ona na to nie zasługuję. ! - Dopiero po chwili zorientowałem się co powiedziałem. Blondyn patrzył na mnie ze zdziwieniem. Zresztą nie dziwię mu się.
- Bieber...Ona ci się podoba !
- Nie, nie podoba mi się.
-Właśnie, że tak.
-Właśnie, że nie.
-To zrób tak jak ci każemy.
-Nie.
-Czemu?
-Bo nie.
-Widzisz...Podoba ci się.
-Ona mi się nie podoba! A jak tak bardzo ci zależy to zrobię to i udowodnię, że mi się nie podoba. - Powiedziałem chociaż sam nie do końca wiedziałem co mam teraz robić. Wypchnąłem Marco za drzwi i opadłem na łóżko.
Tak cholernie nie chciałem robić tego Lily, ale teraz nie mam już wyjścia. Niektórzy mogliby powiedzieć, że rozkochanie w sobie dziewczyny, a później rzucenie jest dla mnie niczym strasznym, ale ci co znają mnie lepiej wiedząc, że tak nie jest. Raz w życiu byłem zakochany. Raz. Jeden, jedyny raz. Tak bardzo ją kochałem. Niestety ona postanowiła mnie rzucić, ponieważ założyła się ze swoją przyjaciółką, że do dwudziestu pięciu lat będzie sama. Rozumiecie? Zerwała ze mną dla jakiegoś głupiego zakładu, a ja ją tak bardzo kochałem. W większej mierze dlatego właśnie zacząłem brać. Po tym jak mnie zostawiła nie umiałem się z tym pogodzić wziąłem raz, drugi, trzeci....aż w końcu popadłem w nałóg, w którym trwam do dziś.
Obudziłem się rano i zerkając na zegarek zauważyłem, że jest już 9.57. Kurwa...znowu zaspałem do szkoły. No, ale bynajmniej mam wymówkę żeby już tam dzisiaj nie iść. Poszedłem do szafy, wyjąłem z niej dresy oraz białą koszulkę i ruszyłem na dół zrobić sobie coś do jedzenia. Postanowiłem, ze zrobię sobie jajecznicę. Tak...jest tak jak myślicie. Jajecznica to jedyne danie, które umiem przygotować. No...może jeszcze poza naleśnikami, które wychodzą mi mistrzowsko. Wyjąłem wszystkie potrzebne produkty i zabrałem się do gotowania. Po około 10 min. moje danie było gotowe. Usiadłem do stołu i zacząłem jeść posiłek myśląc o tym co mam zrobić żeby Lily się we mnie zakochała. Przecież ona się mnie boi nie ma do mnie zaufania, a teraz tak od zaraz ma się we mnie zakochać...Chwila, chwila...a pro po brunetki. Kurwa. Ona nie jadła nic od dwóch dni. A piła tylko szklankę wody, którą jej wczoraj zaniosłem. Szybko odstawiłem swoje jedzenie na bok i zacząłem przygotowywać drugą porcję dla dziewczyny. Bo przecież nie chcemy, żeby nam tutaj z głodu umarła co nie ?
Zszedłem powoli po schodach do piwnicy, w której znajdowała się Lily. Prawie bezdźwięcznie otworzyłem drzwi i wszedłem do środka. Rozejrzałem się dookoła i ujrzałem mała istotę leżącą w rogu pomieszczenia. Spała z podkulonymi nogami. Momentalnie zrobiło mi się jej żal. Musiało być jej strasznie nie wygodnie. Podszedłem do brunetki stawiając talerz z jedzeniem obok na małym stoliczku. Lekko ją szturchnąłem jednak dziewczyna ani drgnęła. Powtórzyłem czynność jeszcze kilka razy, aż w końcu dziewczyna otworzyła niepewnie oczy. Było w nich widać smutek i ból.
-Cześć Lily. - Powiedziałem pomagając jej usiąść jednak dziewczyna była tak wyczerpana, że ledwo zdołała siedzieć. - Przyniosłem ci coś do jedzenia i picia. - Podałem jej talerz z jajecznicą oraz szklankę z sokiem pomarańczowym. Lily próbowała wziąć do ręki widelec jednak jej ręce zbyt drżały by jej na to pozwolić. Zauważając to przechwyciłem od niej widelec po czym nabrałem na niego trochę jedzenia i skierowałem w stronę ust brunetki. Ta jednak nie za bardzo wiedziała jak ma się zachować.
Dziewczyna zjadła wszystko po czym poszła spać dalej. Była totalnie wyczerpana. Zresztą nie dziwię jej się. Postanowiłem zanieść ją do swojego pokoju na wygodne łóżko. Włożyłem rękę pod plecy i kolana brunetki, a następnie trzymając ja jak mąż trzyma pannę młoda udałem się do góry do swojego pokoju. Lily była taka leciutka, że nawet nie czułem, że kogoś niosę. Najdelikatniej jak tylko potrafiłem położyłem nastolatkę na łóżko i okryłem kocem. Wyglądała tak niewinnie i pięknie. I pomyśleć, że będę musiał zrobić taką krzywdę tej dziewczynie.
Lily POV
Obudził mnie dźwięk otwieranych drzwi. Szybko rozejrzałam się po pomieszczeniu i zauważyłam, że nie jestem już w tej brudnej piwnicy tylko w jakimś pokoju, który naprawdę bardzo mi się podobał. Był prawie cały szary tylko meble były białe. Od razu wiedziałam, że jest to pokój jakiegoś chłopaka.
Spojrzałam w stronę drzwi i ujrzałam Justina z talerzem w ręce oraz wymalowanym uśmiechem na twarzy. Mimowolnie odwzajemniłam uśmiech na co szatyn się cicho zaśmiał, a ja odwróciłam wzrok.
-Cześć Piękna. - Powiedział siadając na krańcu łóżka. - Przyniosłem ci coś do jedzenia. - Podał mi talerz z kanapkami. Po czym podszedł do szafki i wyjął z niej jakąś bluzkę i szare dresy, które rzucił w moją stronę.
- Po co mi to?- Spytałam niepewnie nie bardzo wiedząc o co chodzi chłopakowi, ten jednak zaśmiał się cicho.
-Przecież nie będziesz wiecznie siedzieć w tych swoich brudnych ciuchach co nie ? - Rozbawiony dodał po chwili. - Tu jest łazienka. - Wskazał na białe drzwi w swoim pokoju. - Zjedz to, a później przebierz, wykąp i wiesz...Zrób to co robią dziewczyny w łazience. - Zaśmiałam się z jego zakłopotania. Chłopak to zauważył dlatego rzucił mi złowrogie spojrzenie. - Takie śmieszne...Jak już to zrobisz to zejdź na dół. Będę czekać. - Puścił mi oczko i opuścił pomieszczenie.
Przeglądałam się w lustrze. Nie wyglądałam tak źle. Trochę przy duże spodnie i włożona w nie tak samo za duża bluzka z moimi rozpuszczonymi, brązowymi włosami nie wyglądały tak źle. Mogę powiedzieć, że wyglądałam całkiem dobrze. Tak...normalnie. Wyszłam z łazienki i skierowałam się w stronę drzwi. Złapałam lekko klamkę i wyszłam z pomieszczenia. Zeszłam na dół lekko skrępowana nie wiedząc kto tam jest. Ujrzałam Justina siedzącego na skórzanej kanapie z pilotem w ręce. Spojrzał w moim kierunku, a na jego twarzy pojawił się uśmiech.
- Myślałem, że zajmnie ci to więcej czasu. - Rzucił po czym wyłączając telewizor podszedł do mnie wręczając mi skórzaną kurtkę, która o dziwo była na mnie dobra i czarne trampki w moim rozmiarze. Nie chciałam wiedzieć skąd zna mój rozmiar buta, a ni skąd ma te buty dlatego bez słowa ubrałam to na siebie i ruszyłam za szatynem.
- Gdzie my właściwie idziemy? - Spytałam, a brunet odwrócił się w moją stronę, a na jego twarzy widniał cwaniacki uśmiech.
- To niespodzianka kochanie...
Nie mogłem uwierzyć w to co usłyszałem. Czy on robi sobie ze mnie jaja? Nie zamierzam nikogo w sobie rozkochiwać, a już na pewno nie Lily. Ona zasługuję na prawdziwą miłość, a nie na jakiegoś dupka, który będzie z nią po to by chronić własną dupę.
- Nie ma mowy Marco. Nie zgadzam się. - Powiedziałem ciągnąc się za końcówki włosów. Kompletnie nie wiedziałem co im odbiło, żeby wymyślać taki plan. Jestem pewien, że brunetka nic nie powie jak puścimy ją wolno.
- Justin...Jak to do cholery się nie zgadzasz?! Co to niby ma znaczyć ? - Jego szczęka się zacisnęła, a ręce uformowały w pięści.
- Normalnie Marco, normalnie...Nie będę jej w sobie rozkochiwać, a później rzucać jak pierwszą lepszą. Ona na to nie zasługuję. ! - Dopiero po chwili zorientowałem się co powiedziałem. Blondyn patrzył na mnie ze zdziwieniem. Zresztą nie dziwię mu się.
- Bieber...Ona ci się podoba !
- Nie, nie podoba mi się.
-Właśnie, że tak.
-Właśnie, że nie.
-To zrób tak jak ci każemy.
-Nie.
-Czemu?
-Bo nie.
-Widzisz...Podoba ci się.
-Ona mi się nie podoba! A jak tak bardzo ci zależy to zrobię to i udowodnię, że mi się nie podoba. - Powiedziałem chociaż sam nie do końca wiedziałem co mam teraz robić. Wypchnąłem Marco za drzwi i opadłem na łóżko.
Tak cholernie nie chciałem robić tego Lily, ale teraz nie mam już wyjścia. Niektórzy mogliby powiedzieć, że rozkochanie w sobie dziewczyny, a później rzucenie jest dla mnie niczym strasznym, ale ci co znają mnie lepiej wiedząc, że tak nie jest. Raz w życiu byłem zakochany. Raz. Jeden, jedyny raz. Tak bardzo ją kochałem. Niestety ona postanowiła mnie rzucić, ponieważ założyła się ze swoją przyjaciółką, że do dwudziestu pięciu lat będzie sama. Rozumiecie? Zerwała ze mną dla jakiegoś głupiego zakładu, a ja ją tak bardzo kochałem. W większej mierze dlatego właśnie zacząłem brać. Po tym jak mnie zostawiła nie umiałem się z tym pogodzić wziąłem raz, drugi, trzeci....aż w końcu popadłem w nałóg, w którym trwam do dziś.
Obudziłem się rano i zerkając na zegarek zauważyłem, że jest już 9.57. Kurwa...znowu zaspałem do szkoły. No, ale bynajmniej mam wymówkę żeby już tam dzisiaj nie iść. Poszedłem do szafy, wyjąłem z niej dresy oraz białą koszulkę i ruszyłem na dół zrobić sobie coś do jedzenia. Postanowiłem, ze zrobię sobie jajecznicę. Tak...jest tak jak myślicie. Jajecznica to jedyne danie, które umiem przygotować. No...może jeszcze poza naleśnikami, które wychodzą mi mistrzowsko. Wyjąłem wszystkie potrzebne produkty i zabrałem się do gotowania. Po około 10 min. moje danie było gotowe. Usiadłem do stołu i zacząłem jeść posiłek myśląc o tym co mam zrobić żeby Lily się we mnie zakochała. Przecież ona się mnie boi nie ma do mnie zaufania, a teraz tak od zaraz ma się we mnie zakochać...Chwila, chwila...a pro po brunetki. Kurwa. Ona nie jadła nic od dwóch dni. A piła tylko szklankę wody, którą jej wczoraj zaniosłem. Szybko odstawiłem swoje jedzenie na bok i zacząłem przygotowywać drugą porcję dla dziewczyny. Bo przecież nie chcemy, żeby nam tutaj z głodu umarła co nie ?
Zszedłem powoli po schodach do piwnicy, w której znajdowała się Lily. Prawie bezdźwięcznie otworzyłem drzwi i wszedłem do środka. Rozejrzałem się dookoła i ujrzałem mała istotę leżącą w rogu pomieszczenia. Spała z podkulonymi nogami. Momentalnie zrobiło mi się jej żal. Musiało być jej strasznie nie wygodnie. Podszedłem do brunetki stawiając talerz z jedzeniem obok na małym stoliczku. Lekko ją szturchnąłem jednak dziewczyna ani drgnęła. Powtórzyłem czynność jeszcze kilka razy, aż w końcu dziewczyna otworzyła niepewnie oczy. Było w nich widać smutek i ból.
-Cześć Lily. - Powiedziałem pomagając jej usiąść jednak dziewczyna była tak wyczerpana, że ledwo zdołała siedzieć. - Przyniosłem ci coś do jedzenia i picia. - Podałem jej talerz z jajecznicą oraz szklankę z sokiem pomarańczowym. Lily próbowała wziąć do ręki widelec jednak jej ręce zbyt drżały by jej na to pozwolić. Zauważając to przechwyciłem od niej widelec po czym nabrałem na niego trochę jedzenia i skierowałem w stronę ust brunetki. Ta jednak nie za bardzo wiedziała jak ma się zachować.
Dziewczyna zjadła wszystko po czym poszła spać dalej. Była totalnie wyczerpana. Zresztą nie dziwię jej się. Postanowiłem zanieść ją do swojego pokoju na wygodne łóżko. Włożyłem rękę pod plecy i kolana brunetki, a następnie trzymając ja jak mąż trzyma pannę młoda udałem się do góry do swojego pokoju. Lily była taka leciutka, że nawet nie czułem, że kogoś niosę. Najdelikatniej jak tylko potrafiłem położyłem nastolatkę na łóżko i okryłem kocem. Wyglądała tak niewinnie i pięknie. I pomyśleć, że będę musiał zrobić taką krzywdę tej dziewczynie.
Lily POV
Obudził mnie dźwięk otwieranych drzwi. Szybko rozejrzałam się po pomieszczeniu i zauważyłam, że nie jestem już w tej brudnej piwnicy tylko w jakimś pokoju, który naprawdę bardzo mi się podobał. Był prawie cały szary tylko meble były białe. Od razu wiedziałam, że jest to pokój jakiegoś chłopaka.
Spojrzałam w stronę drzwi i ujrzałam Justina z talerzem w ręce oraz wymalowanym uśmiechem na twarzy. Mimowolnie odwzajemniłam uśmiech na co szatyn się cicho zaśmiał, a ja odwróciłam wzrok.
-Cześć Piękna. - Powiedział siadając na krańcu łóżka. - Przyniosłem ci coś do jedzenia. - Podał mi talerz z kanapkami. Po czym podszedł do szafki i wyjął z niej jakąś bluzkę i szare dresy, które rzucił w moją stronę.
- Po co mi to?- Spytałam niepewnie nie bardzo wiedząc o co chodzi chłopakowi, ten jednak zaśmiał się cicho.
-Przecież nie będziesz wiecznie siedzieć w tych swoich brudnych ciuchach co nie ? - Rozbawiony dodał po chwili. - Tu jest łazienka. - Wskazał na białe drzwi w swoim pokoju. - Zjedz to, a później przebierz, wykąp i wiesz...Zrób to co robią dziewczyny w łazience. - Zaśmiałam się z jego zakłopotania. Chłopak to zauważył dlatego rzucił mi złowrogie spojrzenie. - Takie śmieszne...Jak już to zrobisz to zejdź na dół. Będę czekać. - Puścił mi oczko i opuścił pomieszczenie.
Przeglądałam się w lustrze. Nie wyglądałam tak źle. Trochę przy duże spodnie i włożona w nie tak samo za duża bluzka z moimi rozpuszczonymi, brązowymi włosami nie wyglądały tak źle. Mogę powiedzieć, że wyglądałam całkiem dobrze. Tak...normalnie. Wyszłam z łazienki i skierowałam się w stronę drzwi. Złapałam lekko klamkę i wyszłam z pomieszczenia. Zeszłam na dół lekko skrępowana nie wiedząc kto tam jest. Ujrzałam Justina siedzącego na skórzanej kanapie z pilotem w ręce. Spojrzał w moim kierunku, a na jego twarzy pojawił się uśmiech.
- Myślałem, że zajmnie ci to więcej czasu. - Rzucił po czym wyłączając telewizor podszedł do mnie wręczając mi skórzaną kurtkę, która o dziwo była na mnie dobra i czarne trampki w moim rozmiarze. Nie chciałam wiedzieć skąd zna mój rozmiar buta, a ni skąd ma te buty dlatego bez słowa ubrałam to na siebie i ruszyłam za szatynem.
- Gdzie my właściwie idziemy? - Spytałam, a brunet odwrócił się w moją stronę, a na jego twarzy widniał cwaniacki uśmiech.
- To niespodzianka kochanie...
środa, 21 stycznia 2015
Rozdział 3 - " Za duzo być chciała wiedziec kochanie "
Lily POV
Obudziłam się cała obolała. Dopiero po chwili zorientowałam się, gdzie jestem. Zdarzenia z wczoraj zaczęły do mnie powoli docierać. Nie wiedziałam, gdzie jestem. No..może poza tym, że jestem w jakiejś piwnicy bez okien i leżę na brudnej podłodze. Chciałam wstać, ale coś mnie trzymało. Odwróciłam się i zauważyłam, że moje ręce są przywiązane do jakiejś belki stojącej przy ścianie. No normalnie super !
Po półgodzinnych próbach uwolnienia moich rąk poddałam się i po prostu usiadłam przy ścianie. Chciałam żeby ktoś tu teraz wszedł i powiedział do jasnej cholery co ja tu robię. Jak na zawołanie drzwi się uchyliły, a do pomieszczenia wszedł chłopak, który wydawał mi być się znajomy, jednak nie mogłam sobie przypomnieć skąd go kojarzę. Szatyn podszedł do mnie i położył obok szklankę z wodą na co ja spojrzałam się na niego dziwnie.
- Coś nie tak ? - Spytał, a ja dopiero teraz sobie przypomniałam skąd znam chłopaka. To ten sam chłopak, którego spotkałam po imprezie. Kolejny raz spojrzałam na niego ze zdziwieniem i kpiną w oczach.
-Nie wszystko w porządku tylko zostałam porwana przez chłopaka, którego poznałam na imprezie. Nie wiem gdzie jestem i po co w ogóle tu jestem. Nie wiem co się dzieje, a ty przychodzisz mi jak gdyby nigdy nic i kładziesz mi przed nosem szklankę wody wiedząc, że mam związane ręce. - Odpowiedziałam, a szatyn cicho się zaśmiał po czym podszedł do mnie bliżej i uwolnił moje ręce, a ja natychmiast złapałam się za obolałe nadgarstki.
-Napij się wody.- Powiedział Justin, po czym podał mi do rąk szklankę. Niechętnie ją wzięłam nie wiedząc czy przypadkiem czegoś mi tam nie dosypał. Chłopak chyba zauważył moje wątpliwości. - Nie martw się. Nic ci tam nie dosypałem. A teraz pij. - Odrzekł szatyn cały czas wpatrując się we mnie i śmiejąc cicho pod nosem.
- Co cię tak bawi ? - Spytałam z irytacją w głosie.
- Jesteś pierwszą dziewczyną jaką porwaliśmy, która nie przejmuje się tym czy jej sukienka się nie pogniotła albo, czy włosy jej nie oklapły. - Zaśmiał się chłopak puszczając mi oczko. Ja po krótkim zastanowieniu powiedziałam.
- Czy ja się nie przesłyszałam ? Nie jestem jedyną dziewczyną, którą porwaliśMY ? Czyli nie tylko ty mnie porwałeś ? O co w tym wszystkim chodzi do jasnej cholery.- Krzyknęłam dając nacisk na niektóre słowa. Jednak Justin jakby nic sobie z tego nie robił ruszył w stronę drzwi.
- Za dużo być chciała wiedzieć kochanie. - Puścił mi oczko po czym wyszedł zamykając i zakluczając za sobą drzwi.
Teraz już totalnie nie wiem o co w tym wszystkim chodzi. Nie wiem po co tu jestem i ile tu jeszcze będę. Mam tylko nadzieję, że moja babcia się o mnie nie będzie bardzo martwić bo to mogłoby zaszkodzić jej zdrowiu, ponieważ moja babcia ma problemy z sercem i chociażby mały stres może zaburzyć pracę rytmu serca. Już kilka razy jej się to zdarzało, jednak nie ma co ryzykować. Bardzo chciałabym być teraz w swoim łóżku, a nie w tej, jak myślę, piwnicy. Do tego wszystkiego kompletnie nie wiem czemu Justin tak się zachowuje. Gdy poznałam go na imprezie i gdy nie wiedziałam kim jest wydawał się być miły, spokojny no i oczywiście bardzo przystojny. Oczywiście teraz tez jest bosko przystojny jednak jego wyraz twarzy bardzo się zmienił. chociaż wtedy było ciemno widziałam jego idealne rysy twarzy i idealnie ułożone włosy. On sam wtedy też wydawał być się normalny. A teraz całkiem zmieniłam o nim zdanie. Nie wiem po co mnie tu trzyma, ale wiem tylko tyle, że nie chcę mieć z tym kolesiem nic wspólnego.
Justin POV
Wyszedłem od Lily i ruszyłem w stronę mojego pokoju. Musiałem coś dzisiaj wciągnąć bo jest godzina 11.00, a ja jeszcze nic dzisiaj nie brałem. Podszedłem do komody i wyciągnąłem z jednej z szuflad małą paczuszkę, w której znajdował się biały proszek po czym wysypałem go na rękę i wciągnąłem. Od razu poczułem wielką ulgę. Wiedziałem, że mi to szkodziło jednak nie chciałem z tym kończyć dzięki narkotykom mogłem się odstresować i trochę rozluźnić.
Położyłem się na łóżko i rozmyślałem o tej dziewczynie. Niby nie ma w sobie nic takiego. Jednak jest tak cholernie piękna. Nie chciałem jej tu więzić jednak nie mam tu nic do gadania. Jeszcze bardziej przerażał mnie fakt, że niedługo stanie się czyjąś dziwką i chociaż tego nie chciałem do tego dopuścić nic nie mogłem zrobić. Powiecie teraz, że jestem jakiś chory no bo po co ja się w ogóle przejmuję jakąś obcą dziewczyną, jednak Lily ma coś w sobie co mnie do niej przyciąga. Nie zachowuje się tak jak inne dziewczyny, które chcą się ze mną tylko zabawić w łóżku. Ona nawet o tym nie pomyślała,a co dziwne uciekła gdy dowiedziała się kim jestem. Rozumiem, że dużo osób się mnie boi tak jak już wcześniej wspominałem, ale żadna dziewczyna z naszej szkoły nie przepuściła by okazji, żeby pobyć ze mną chwilę sam na sam, a ona tak po prostu uciekła i to sprawiało, że chciałem ją bliżej poznać.
Z rozmyśleń wyrwał mnie głos Marco.
- Stary mamy problem...Fredo został zamordowany. - Słysząc słowa przyjaciela ucieszyłem się bo po pierwsze ten debil już nie żyje, a po drugi Lily nie będzie musiała już być jego sex zabawką.
- To chyba nie ma już po co trzymać tej dziewczynie nie ?
- I właśnie w tym problem, że nie możemy jej teraz wypuścić. - Spojrzałem się na blondyna pytająco. - Chodzi o to, że policja już jej szuka, a jak ona się pojawi będą chcieli wiedzieć kto ją porwał, a wtedy ona wszystko wyśpiewa.
- Ona im nic nie powie. Nie jest głupia. Jestem pewny, że jak jej powiemy to nas nie wyda. - Powiedziałem stanowczo.
- Nie Bieber nie możemy ryzykować. Ale nie martw się mam plan. - Marco zrobił chwilę przerwy po czym dodał. - Musisz ją w sobie rozkochać tak, że nie będzie świata poza tobą widziała i wtedy na pewno cię nie wyda. Jak sprawa umilknie ty z nią zerwiesz i wyjedziemy z tego miasta, żeby policja nie mogła nas znaleźć...
_____________________________________________________________________________
No i jest już 3 rozdział.
Bardzo się ciesze ponieważ jest już 100 wyświetleń. Wiem, że uznacie mnie teraz za głupią bo jak czytam niektóre blogi to po pierwszym rozdziale mają 1000 wyświetleń, jednak ja cieszę się z tej mojej małej ilości wyświetleń i z tego jednego komentarza pod 2 rozdziałem, który nawet nie był z nim związany, ale co tam :D
Nie chcę was zmuszać kochani do komentowania, bo sama się bulwersuję jak widzę, że na blogu autorki piszą, że za 10 kom. będzie kolejny rozdział, Ja uważam, że jeśli nie będziemy nikogo zmuszać do komentowania to te komentarze będą bardziej szczere niż taki wymuszony. Jednak nie uważam też, że nie trzeba w ogóle komentować.
Tak więc do następnej notki. :*
Obudziłam się cała obolała. Dopiero po chwili zorientowałam się, gdzie jestem. Zdarzenia z wczoraj zaczęły do mnie powoli docierać. Nie wiedziałam, gdzie jestem. No..może poza tym, że jestem w jakiejś piwnicy bez okien i leżę na brudnej podłodze. Chciałam wstać, ale coś mnie trzymało. Odwróciłam się i zauważyłam, że moje ręce są przywiązane do jakiejś belki stojącej przy ścianie. No normalnie super !
Po półgodzinnych próbach uwolnienia moich rąk poddałam się i po prostu usiadłam przy ścianie. Chciałam żeby ktoś tu teraz wszedł i powiedział do jasnej cholery co ja tu robię. Jak na zawołanie drzwi się uchyliły, a do pomieszczenia wszedł chłopak, który wydawał mi być się znajomy, jednak nie mogłam sobie przypomnieć skąd go kojarzę. Szatyn podszedł do mnie i położył obok szklankę z wodą na co ja spojrzałam się na niego dziwnie.
- Coś nie tak ? - Spytał, a ja dopiero teraz sobie przypomniałam skąd znam chłopaka. To ten sam chłopak, którego spotkałam po imprezie. Kolejny raz spojrzałam na niego ze zdziwieniem i kpiną w oczach.
-Nie wszystko w porządku tylko zostałam porwana przez chłopaka, którego poznałam na imprezie. Nie wiem gdzie jestem i po co w ogóle tu jestem. Nie wiem co się dzieje, a ty przychodzisz mi jak gdyby nigdy nic i kładziesz mi przed nosem szklankę wody wiedząc, że mam związane ręce. - Odpowiedziałam, a szatyn cicho się zaśmiał po czym podszedł do mnie bliżej i uwolnił moje ręce, a ja natychmiast złapałam się za obolałe nadgarstki.
-Napij się wody.- Powiedział Justin, po czym podał mi do rąk szklankę. Niechętnie ją wzięłam nie wiedząc czy przypadkiem czegoś mi tam nie dosypał. Chłopak chyba zauważył moje wątpliwości. - Nie martw się. Nic ci tam nie dosypałem. A teraz pij. - Odrzekł szatyn cały czas wpatrując się we mnie i śmiejąc cicho pod nosem.
- Co cię tak bawi ? - Spytałam z irytacją w głosie.
- Jesteś pierwszą dziewczyną jaką porwaliśmy, która nie przejmuje się tym czy jej sukienka się nie pogniotła albo, czy włosy jej nie oklapły. - Zaśmiał się chłopak puszczając mi oczko. Ja po krótkim zastanowieniu powiedziałam.
- Czy ja się nie przesłyszałam ? Nie jestem jedyną dziewczyną, którą porwaliśMY ? Czyli nie tylko ty mnie porwałeś ? O co w tym wszystkim chodzi do jasnej cholery.- Krzyknęłam dając nacisk na niektóre słowa. Jednak Justin jakby nic sobie z tego nie robił ruszył w stronę drzwi.
- Za dużo być chciała wiedzieć kochanie. - Puścił mi oczko po czym wyszedł zamykając i zakluczając za sobą drzwi.
Teraz już totalnie nie wiem o co w tym wszystkim chodzi. Nie wiem po co tu jestem i ile tu jeszcze będę. Mam tylko nadzieję, że moja babcia się o mnie nie będzie bardzo martwić bo to mogłoby zaszkodzić jej zdrowiu, ponieważ moja babcia ma problemy z sercem i chociażby mały stres może zaburzyć pracę rytmu serca. Już kilka razy jej się to zdarzało, jednak nie ma co ryzykować. Bardzo chciałabym być teraz w swoim łóżku, a nie w tej, jak myślę, piwnicy. Do tego wszystkiego kompletnie nie wiem czemu Justin tak się zachowuje. Gdy poznałam go na imprezie i gdy nie wiedziałam kim jest wydawał się być miły, spokojny no i oczywiście bardzo przystojny. Oczywiście teraz tez jest bosko przystojny jednak jego wyraz twarzy bardzo się zmienił. chociaż wtedy było ciemno widziałam jego idealne rysy twarzy i idealnie ułożone włosy. On sam wtedy też wydawał być się normalny. A teraz całkiem zmieniłam o nim zdanie. Nie wiem po co mnie tu trzyma, ale wiem tylko tyle, że nie chcę mieć z tym kolesiem nic wspólnego.
Justin POV
Wyszedłem od Lily i ruszyłem w stronę mojego pokoju. Musiałem coś dzisiaj wciągnąć bo jest godzina 11.00, a ja jeszcze nic dzisiaj nie brałem. Podszedłem do komody i wyciągnąłem z jednej z szuflad małą paczuszkę, w której znajdował się biały proszek po czym wysypałem go na rękę i wciągnąłem. Od razu poczułem wielką ulgę. Wiedziałem, że mi to szkodziło jednak nie chciałem z tym kończyć dzięki narkotykom mogłem się odstresować i trochę rozluźnić.
Położyłem się na łóżko i rozmyślałem o tej dziewczynie. Niby nie ma w sobie nic takiego. Jednak jest tak cholernie piękna. Nie chciałem jej tu więzić jednak nie mam tu nic do gadania. Jeszcze bardziej przerażał mnie fakt, że niedługo stanie się czyjąś dziwką i chociaż tego nie chciałem do tego dopuścić nic nie mogłem zrobić. Powiecie teraz, że jestem jakiś chory no bo po co ja się w ogóle przejmuję jakąś obcą dziewczyną, jednak Lily ma coś w sobie co mnie do niej przyciąga. Nie zachowuje się tak jak inne dziewczyny, które chcą się ze mną tylko zabawić w łóżku. Ona nawet o tym nie pomyślała,a co dziwne uciekła gdy dowiedziała się kim jestem. Rozumiem, że dużo osób się mnie boi tak jak już wcześniej wspominałem, ale żadna dziewczyna z naszej szkoły nie przepuściła by okazji, żeby pobyć ze mną chwilę sam na sam, a ona tak po prostu uciekła i to sprawiało, że chciałem ją bliżej poznać.
Z rozmyśleń wyrwał mnie głos Marco.
- Stary mamy problem...Fredo został zamordowany. - Słysząc słowa przyjaciela ucieszyłem się bo po pierwsze ten debil już nie żyje, a po drugi Lily nie będzie musiała już być jego sex zabawką.
- To chyba nie ma już po co trzymać tej dziewczynie nie ?
- I właśnie w tym problem, że nie możemy jej teraz wypuścić. - Spojrzałem się na blondyna pytająco. - Chodzi o to, że policja już jej szuka, a jak ona się pojawi będą chcieli wiedzieć kto ją porwał, a wtedy ona wszystko wyśpiewa.
- Ona im nic nie powie. Nie jest głupia. Jestem pewny, że jak jej powiemy to nas nie wyda. - Powiedziałem stanowczo.
- Nie Bieber nie możemy ryzykować. Ale nie martw się mam plan. - Marco zrobił chwilę przerwy po czym dodał. - Musisz ją w sobie rozkochać tak, że nie będzie świata poza tobą widziała i wtedy na pewno cię nie wyda. Jak sprawa umilknie ty z nią zerwiesz i wyjedziemy z tego miasta, żeby policja nie mogła nas znaleźć...
_____________________________________________________________________________
No i jest już 3 rozdział.
Bardzo się ciesze ponieważ jest już 100 wyświetleń. Wiem, że uznacie mnie teraz za głupią bo jak czytam niektóre blogi to po pierwszym rozdziale mają 1000 wyświetleń, jednak ja cieszę się z tej mojej małej ilości wyświetleń i z tego jednego komentarza pod 2 rozdziałem, który nawet nie był z nim związany, ale co tam :D
Nie chcę was zmuszać kochani do komentowania, bo sama się bulwersuję jak widzę, że na blogu autorki piszą, że za 10 kom. będzie kolejny rozdział, Ja uważam, że jeśli nie będziemy nikogo zmuszać do komentowania to te komentarze będą bardziej szczere niż taki wymuszony. Jednak nie uważam też, że nie trzeba w ogóle komentować.
Tak więc do następnej notki. :*
niedziela, 18 stycznia 2015
Rozdział 2 - " Potrzebujemy dziewczyny do okupu "
Rozdział dedykowany simpleelements, która jako jedyna skomentowała mój poprzedni rozdział za co bardzo jej dziękuję :D
A was proszę o komentarze, ponieważ nie wiem czy ktoś czyta w ogóle mojego bloga.
Lily POV
Po tym jak usłyszałam, ze moim nowo poznanym kolegą jest chłopak przed, którym ostrzegała mnie Carla przestraszyłam się i po prostu uciekłam. Ponoć jest dilerem, chodzi na imprezy tylko po to by pójść z laską do łóżka i lubi wpadać w kłopoty. Sama nie wiem czemu uciekłam. Po prostu stchórzyłam, jak zawsze. W sumie wydawał się być całkiem miły. Chociaż może był taki tylko dlatego, że chciał się ze mną przespać. Ta wersja wydaje mi się być bardziej prawdopodobna. Ale..z drugiej strony, gdy z nim rozmawiałam widziałam szczerość i co dziwne smutek w jego oczach. Tak może powiecie teraz, że jestem dziwna, ale czasami z oczu można odczytać bardzo dużo.
Wstałam rano i poszłam do mojej garderoby po ciuchy. Było dzisiaj bardzo słonecznie więc wybrałam ten zestaw. Włosy związałam w wysokiego kucyka. Powędrowałam do kuchni chcąc zrobić sobie jakieś śniadanie. Wchodząc do pomieszczenia zauważyłam karteczkę na której widniał napis:
" Kochanie poszłam do lekarza. Musisz iść do sklepu i kupić to co zapisałam ci na karteczce. Wrócę niedługo. Babcia. "
Do tego był doczepiony skrawek papieru, na którym widniały nazwy produktów, które musiałam zakupić. Otworzyłam lodówkę z myślą, że znajdę coś do jedzenia, jednak moim oczom ukazał się tylko ser i dżem. Stwierdziłam, że najlepiej będzie jak pójdę już do tego sklepu i kupię to co potrzeba, a wtedy będę mogła zjeść porządne śniadanie.
Szłam do sklepu słuchając muzyki. Drogę do sklepu znałam na pamięć, więc zamknęłam oczy i zaczęłam cicho nucić sobie melodię piosenki. W pewnym momencie ktoś złapał mnie na ręce i zaciągnął w stronę samochodu. Próbowałam się wyrwać ale to nic nie dało, ponieważ ten ktoś był bardzo silny i nie miałam szansy na wydostanie się z jego ramion. Gdy chciałam krzyknąć mężczyzna zasłonił mi ręką usta i włożył do bagażnika jakiegoś samochodu. Nie wiedziałam kto to, ponieważ miała na sobie kominiarkę. Wiedziałam tylko, że jest to mężczyzna z racji tego jaki był silny. ( Można to też wywnioskować po jego dłoniach, które udało mi się zobaczyć, gdy zakrywał mi usta. ) Po chwili wepchnął mi coś do ust, a mi momentalnie rozmazał się obraz i skończył mi się film.
Justin POV
Całą noc nie mogłem przestać myśleć o Lily. Nie rozumiem czemu wtedy uciekła. Przecież nic jej nie zrobiłem. Chciałem z nią tylko porozmawiać. Dziwna z niej dziewczyna. Postanowiłem nie zadręczać się dłużej tym ciągłym myśleniem i iść w końcu coś zjeść. Dochodziła 10.00, więc chłopacy już dawno wstali i siedzieli w salonie o czymś zawzięcie debatując. Zauważając mnie schodzącego po schodach Luke od razu się odezwał.
- Justin. Mamy robotę i musisz wykonać ją ty. - Powiedział poważnym tonem, a ja dałem mu znak żeby mówił o co chodzi. - Chodzi o to, że potrzebujemy dziewczyny do okupu, a tak się składa, że przejrzałem nowe dziewczyny w szkole i wpadła mi jedna w oko, która może nam się przydać.- Mówiąc to podał mi zdjęcie dziewczyny. W pierwszym momencie nic nie zauważyłem, lecz po chwili zorientowałem się, ze to jest ta sama dziewczyna, z którą rozmawiałem wczoraj. Do zdjęcia dołączone były informacje o Lily. Przeczytałem je szybko po czym powiedziałem :
- Ale po co nam ona jeśli nie ma rodziców tylko biedną babcie, która nie da nam dużo pieniędzy za ta dziewczynę ? - Spytałem nie wiedząc, o co w tym wszystkim chodzi.
-Tak to prawda. Lecz to nie jej babcia chcę ją od nas kupić, tylko Fredo. Na pewno go pamiętasz. - Pamiętałem Fredo. Kiedyś kupował od nas narkotyki, jednak później trafił do więzienia i więcej o nim nie słyszałem.- Miesiąc temu wyszedł z więzienia. Potrzebuje dziewczyny, która zaspokoi jego potrzeby seksualne.- Na te słowa, aż się we mnie zagotowało. Niby nie znałem tej dziewczyny, ale wiedziałem, że nie może ona dostać się w ręce tego debila.
-Ale po co mu jakaś niedoświadczona pierwszoklasistka ? Lepiej weźmy jaką ode mnie z grupy. - Powiedziałem chcąc przekonać go, że ta dziewczyna się do tego nie nadaje, jednak on dalej trzymał się swojej decyzji.
-Fredo lubi niedoświadczone. - Odrzekł dodając po chwili. - A co cię to w ogóle obchodzi ? Znasz ją ?
-Nie, nie znam. - Skłamałem nie chcąc wszczynać jakiś dziwnych podejrzeń.
- A więc wykonasz swoją robotę...Babcia dziewczyny poszła do lekarza, a dziewczyna na pewno gdzieś wyjdzie. Masz czatować pod jej domem i gdy tylko wyjdzie zabrać do samochodu i przywieść tutaj. Zrozumiano ? -Powiedział władczym tonem na co ja skinąłem głową i ruszyłem w stronę garażu gdzie zaparkowane było moje lamborgini. Choć nie bardzo chciałem to robić musiałem. Zresztą co ja się będę nią przejmował ? Dziwka jak każda inna. Nie uważasz tak. Odezwał się głos w mojej głowie, a ja tylko potrząsnąłem głową i ruszyłem pod adres, który podał mi Lucke.
Po niecałych 20 minutach. Dziewczyna wyszła z domu i skierowała się w stronę sklepu. Postanowiłem zostawić samochód koło parku i poczekać tam na dziewczynę, a później porwać. Długo czekać nie musiałem. Lily szła z zamkniętymi oczami i słuchawkami w uszak co dawało mi pewność, że nie usłyszy mnie jak będę do niej podchodził od tyłu. Ubrałem czarną kominiarkę i ruszyłem w stronę brunetki. Złapałem ją za ręce i zaciągnąłem w stronę parku drugą ręką zasłaniają jej usta by nikt nas nie usłyszał gdy będzie wołała o pomoc. Trochę się wyrywała, jednak ja byłem silniejszy. Wrzuciłem ją do bagażnika wpychając do buzi tabletkę na sen. Natychmiastowo zasnęła, a ja ruszyłem w stronę domu.
______________________________________________________________________________
No i mamy rozdział drugi.
Mam nadzieję, że się wam podoba i nie ma dużo błędów.
Prosiłabym was też o komentarze, ponieważ chcę wiedzieć czy ktoś to czyta, czy piszę to tylko sama dla siebie.
PS. Przypominam o ankiecie po lewej stronie. :D
Do następnego. :*
A was proszę o komentarze, ponieważ nie wiem czy ktoś czyta w ogóle mojego bloga.
Lily POV
Po tym jak usłyszałam, ze moim nowo poznanym kolegą jest chłopak przed, którym ostrzegała mnie Carla przestraszyłam się i po prostu uciekłam. Ponoć jest dilerem, chodzi na imprezy tylko po to by pójść z laską do łóżka i lubi wpadać w kłopoty. Sama nie wiem czemu uciekłam. Po prostu stchórzyłam, jak zawsze. W sumie wydawał się być całkiem miły. Chociaż może był taki tylko dlatego, że chciał się ze mną przespać. Ta wersja wydaje mi się być bardziej prawdopodobna. Ale..z drugiej strony, gdy z nim rozmawiałam widziałam szczerość i co dziwne smutek w jego oczach. Tak może powiecie teraz, że jestem dziwna, ale czasami z oczu można odczytać bardzo dużo.
Wstałam rano i poszłam do mojej garderoby po ciuchy. Było dzisiaj bardzo słonecznie więc wybrałam ten zestaw. Włosy związałam w wysokiego kucyka. Powędrowałam do kuchni chcąc zrobić sobie jakieś śniadanie. Wchodząc do pomieszczenia zauważyłam karteczkę na której widniał napis:
" Kochanie poszłam do lekarza. Musisz iść do sklepu i kupić to co zapisałam ci na karteczce. Wrócę niedługo. Babcia. "
Do tego był doczepiony skrawek papieru, na którym widniały nazwy produktów, które musiałam zakupić. Otworzyłam lodówkę z myślą, że znajdę coś do jedzenia, jednak moim oczom ukazał się tylko ser i dżem. Stwierdziłam, że najlepiej będzie jak pójdę już do tego sklepu i kupię to co potrzeba, a wtedy będę mogła zjeść porządne śniadanie.
Szłam do sklepu słuchając muzyki. Drogę do sklepu znałam na pamięć, więc zamknęłam oczy i zaczęłam cicho nucić sobie melodię piosenki. W pewnym momencie ktoś złapał mnie na ręce i zaciągnął w stronę samochodu. Próbowałam się wyrwać ale to nic nie dało, ponieważ ten ktoś był bardzo silny i nie miałam szansy na wydostanie się z jego ramion. Gdy chciałam krzyknąć mężczyzna zasłonił mi ręką usta i włożył do bagażnika jakiegoś samochodu. Nie wiedziałam kto to, ponieważ miała na sobie kominiarkę. Wiedziałam tylko, że jest to mężczyzna z racji tego jaki był silny. ( Można to też wywnioskować po jego dłoniach, które udało mi się zobaczyć, gdy zakrywał mi usta. ) Po chwili wepchnął mi coś do ust, a mi momentalnie rozmazał się obraz i skończył mi się film.
Justin POV
Całą noc nie mogłem przestać myśleć o Lily. Nie rozumiem czemu wtedy uciekła. Przecież nic jej nie zrobiłem. Chciałem z nią tylko porozmawiać. Dziwna z niej dziewczyna. Postanowiłem nie zadręczać się dłużej tym ciągłym myśleniem i iść w końcu coś zjeść. Dochodziła 10.00, więc chłopacy już dawno wstali i siedzieli w salonie o czymś zawzięcie debatując. Zauważając mnie schodzącego po schodach Luke od razu się odezwał.
- Justin. Mamy robotę i musisz wykonać ją ty. - Powiedział poważnym tonem, a ja dałem mu znak żeby mówił o co chodzi. - Chodzi o to, że potrzebujemy dziewczyny do okupu, a tak się składa, że przejrzałem nowe dziewczyny w szkole i wpadła mi jedna w oko, która może nam się przydać.- Mówiąc to podał mi zdjęcie dziewczyny. W pierwszym momencie nic nie zauważyłem, lecz po chwili zorientowałem się, ze to jest ta sama dziewczyna, z którą rozmawiałem wczoraj. Do zdjęcia dołączone były informacje o Lily. Przeczytałem je szybko po czym powiedziałem :
- Ale po co nam ona jeśli nie ma rodziców tylko biedną babcie, która nie da nam dużo pieniędzy za ta dziewczynę ? - Spytałem nie wiedząc, o co w tym wszystkim chodzi.
-Tak to prawda. Lecz to nie jej babcia chcę ją od nas kupić, tylko Fredo. Na pewno go pamiętasz. - Pamiętałem Fredo. Kiedyś kupował od nas narkotyki, jednak później trafił do więzienia i więcej o nim nie słyszałem.- Miesiąc temu wyszedł z więzienia. Potrzebuje dziewczyny, która zaspokoi jego potrzeby seksualne.- Na te słowa, aż się we mnie zagotowało. Niby nie znałem tej dziewczyny, ale wiedziałem, że nie może ona dostać się w ręce tego debila.
-Ale po co mu jakaś niedoświadczona pierwszoklasistka ? Lepiej weźmy jaką ode mnie z grupy. - Powiedziałem chcąc przekonać go, że ta dziewczyna się do tego nie nadaje, jednak on dalej trzymał się swojej decyzji.
-Fredo lubi niedoświadczone. - Odrzekł dodając po chwili. - A co cię to w ogóle obchodzi ? Znasz ją ?
-Nie, nie znam. - Skłamałem nie chcąc wszczynać jakiś dziwnych podejrzeń.
- A więc wykonasz swoją robotę...Babcia dziewczyny poszła do lekarza, a dziewczyna na pewno gdzieś wyjdzie. Masz czatować pod jej domem i gdy tylko wyjdzie zabrać do samochodu i przywieść tutaj. Zrozumiano ? -Powiedział władczym tonem na co ja skinąłem głową i ruszyłem w stronę garażu gdzie zaparkowane było moje lamborgini. Choć nie bardzo chciałem to robić musiałem. Zresztą co ja się będę nią przejmował ? Dziwka jak każda inna. Nie uważasz tak. Odezwał się głos w mojej głowie, a ja tylko potrząsnąłem głową i ruszyłem pod adres, który podał mi Lucke.
Po niecałych 20 minutach. Dziewczyna wyszła z domu i skierowała się w stronę sklepu. Postanowiłem zostawić samochód koło parku i poczekać tam na dziewczynę, a później porwać. Długo czekać nie musiałem. Lily szła z zamkniętymi oczami i słuchawkami w uszak co dawało mi pewność, że nie usłyszy mnie jak będę do niej podchodził od tyłu. Ubrałem czarną kominiarkę i ruszyłem w stronę brunetki. Złapałem ją za ręce i zaciągnąłem w stronę parku drugą ręką zasłaniają jej usta by nikt nas nie usłyszał gdy będzie wołała o pomoc. Trochę się wyrywała, jednak ja byłem silniejszy. Wrzuciłem ją do bagażnika wpychając do buzi tabletkę na sen. Natychmiastowo zasnęła, a ja ruszyłem w stronę domu.
______________________________________________________________________________
No i mamy rozdział drugi.
Mam nadzieję, że się wam podoba i nie ma dużo błędów.
Prosiłabym was też o komentarze, ponieważ chcę wiedzieć czy ktoś to czyta, czy piszę to tylko sama dla siebie.
PS. Przypominam o ankiecie po lewej stronie. :D
Do następnego. :*
Subskrybuj:
Posty (Atom)